ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΚΟΓΚΟΥΑ: Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΧΕΙ ΒΑΘΥ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΗ ΑΝΤΙΚΤΥΠΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΝ ΖΗΣΕΙ
Η με περγαμηνές διαδρομή στη μουσική σκηνή της Ελλάδος, η συμμετοχή του στην Eurovision το 2010 με τον Γιώργο Αλκαίο, η απόφασή του να εγκαταλείψει τον κόσμο της τέχνης και να ασχοληθεί αποκλειστικά με την άλλη μεγάλη αγάπη του την Ιατρική, όσα του προσέφεραν η μουσική και η ιατρική αντίστοιχα, η διαμονή του για δύο χρόνια στις αρχές της εφηβείας του στην μετεμφυλιακή Γεωργία, οι μνήμες που ξύπνησαν με τον πόλεμο στην Ουκρανία, όσα τον δίδαξε εκείνη η περίοδος, η έντονη εν συναίσθηση αλλά και η ανάγκη του να παραμένει ενεργός πολίτης, όπως και η υποψηφιότητά του στις επικείμενες δημοτικές εκλογές με τον Μπακογιάννη. Ο Ιάκωβος Γκόγκουα μιλά από καρδιάς στο Ηephaestus Wien
ΑΠΟ ΤΟΝ GEORG GSTREIN
-Έχεις μία τεράστια πορεία ως χορευτής και ερμηνευτής με περγαμηνές αλλά και συνεργασίες με πολύ σημαντικούς Έλληνες καλλιτέχνες. Θα ξεχωρίσω την συμμετοχή σου στην Eurovision το 2010 με τον Γιώργο Αλκαίο όπως και την συμμετοχή του στα ελληνικά βραβεία Mad awards. Αλήθεια τι σου έχει αφήσει η διαδρομή σου στην μουσική και πως αποφάσισες να εγκαταλείψεις αυτό το δρόμο προκειμένου να ασχοληθείς αποκλειστικά με την ιατρική;
Την περίοδο που ήμουν φοιτητής Ιατρικής ασχολήθηκα εντατικά, και παράλληλα με τις σπουδές μου με τον χορό και το τραγούδι. Ως ένα άτομο που του αρέσει να κάνει καλά και να φέρνει σε πέρας ό,τι καταπιάνεται, αφοσιώθηκα πολύ σε αυτό τότε και κατάφερα να φτάσω σε ένα επίπεδο που μου επέτρεψε να έχω τόσο σημαντικές συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες αλλά και να συμμετέχω σε αυτά τα κορυφαία events. Οι αναμνήσεις που έχω από εκείνο το διάστημα είναι από τις πιο ευχάριστες. Περνούσα καλά και παρότι το πρόγραμμα ήταν πολλές φορές πιεσμένο, θυμάμαι την περίοδο εκείνη ως μια στιγμή ανεμελιάς, χαράς και δημιουργικότητας στη ζωή μου. Όσον αφορά την Ιατρική, πάντα ήταν η προτεραιότητα και ο στόχος μου, ακόμα και εκείνη την περίοδο το γνώριζα καλά. Από την άλλη, δε θεωρώ ότι ακόμα και σήμερα έχω εγκαταλείψει την καλλιτεχνική μου φύση. Αυτό είναι κάτι που σε ακολουθεί για πάντα, άλλωστε. Ακόμα και σήμερα παίζω πιάνο και τραγουδάω. Όμως το κάνω ιδιωτικά και όχι σε επαγγελματικό επίπεδο, εφόσον πλέον η επαγγελματική μου δράση αφορά αποκλειστικά την Ιατρική.
-Τι σου έμαθε η τέχνη για τη ζωή και τι αντίστοιχα η ιατρική;
Μπορεί να αποτελούν δύο διαφορετικούς κόσμους και θεωρίες, όμως, βρίσκω πολλά κοινά σημεία στο τι μπορεί να με έχουν διδάξει τόσο η Τέχνη όσο και η Ιατρική. Πέρα από τις αντικειμενικές και πρακτικές γνώσεις που μπορεί να σου προσφέρει το καθένα από τα δύο, το στοιχείο της προσφοράς είναι κάτι που βιώνεις έντονα μέσα από τα δύο αυτά επαγγέλματα και που πραγματικά με γεμίζει ως άνθρωπο και έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για εμένα. Το να προσφέρω είτε ψυχαγωγία – στην περίπτωση της τέχνης – είτε προσωπική ικανοποίηση στους άλλους – στην περίπτωση της Ιατρικής – έχει ανεκτίμητη αξία για εμένα. Επενδύοντας ενέργεια και χρόνο στους άλλους, αυτό που λαμβάνεις πίσω είναι μοναδικό.
-Ένας και καλλιτέχνης διαθέτει βαθιά ψυχή και παρορμητισμό προκειμένου να φέρει εις πέρας τα όνειρα του. Ένας αντίστοιχα γιατρός ποια είναι τα προσόντα που πρέπει να διαθέτει;
Πέρα από τις πρακτικές γνώσεις που πρέπει να έχει ένας γιατρός, η βαθιά ψυχή (όπως έχει και ένας καλλιτέχνης) θεωρώ ότι είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Χρειάζεται να αντιμετωπίζεις τον άνθρωπο ως ένα πολυπαραγοντικό ον, δεν είναι απλά μαθηματικά. Να μπορείς να συναισθάνεσαι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, η κάθε προσέγγιση σε άνθρωπο πρέπει είναι διαφορετική, η κάθε θεραπεία είναι διαφορετική.
-Συμμετείχες με την Ελλάδα στην Eurovision σε μία δύσκολη χρονιά αν σκεφτείς ότι το Μάρτη του 2010 ανακοινώθηκε για πρώτη φορά το μνημόνιο στην χώρα. Αλήθεια τι θυμάσαι εσύ από την συμμετοχή σας στο Όσλο και αν θεωρήσουμε πως από κάθε εμπειρία αποκομίζουμε γνώσεις για τον εαυτό μας τι κέρδισες πιστεύεις προσωπικά;
Ναι, το 2010 ήμουν ένα από τα μέλη της ελληνικής αποστολής, όταν η Ελλάδα εκπροσωπήθηκε από τον Γιώργο Αλκαίο με το τραγούδι «ΩΠΑ». Η αίσθηση αναγνώρισης και η τιμή που μου έκαναν, όταν με επέλεξαν ως μέλος της αποστολής αυτής, είναι τα βασικά συναισθήματα που μου έχουν μείνει ως μια ευχάριστη επίγευση αυτής της εμπειρίας. Νιώθω πολύ τυχερός που βίωσα αυτή τη διαδικασία και που καταφέραμε να κατακτήσουμε μια πολύ καλή θέση, δίνοντας σε όλους τους Έλληνες μεγάλη χαρά, εν μέσω τόσο δύσκολων οικονομικών συνθηκών. Η συμμετοχή της χώρας στη Eurovision εκείνη τη σεζόν ήταν, αναμφίβολα, μια ευχάριστη νότα και για όλο το κοινό.
-Πόσο διαφορετική είναι η ταυτότητα του Ιάκωβος γιατρός από εκείνη του καλλιτέχνη;
Είμαι ο ίδιος άνθρωπος με την ίδια ταυτότητα. Ακόμα και στα ιατρικά μου γραφεία επιλέγω να μην εκτελώ μια απρόσωπη διαδικασία ενός ραντεβού. Μου αρέσει, όπως και με τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη, να υπάρχει μια αμεσότητα και μια έντονη αλληλεπίδραση με τους ανθρώπους. Μου αρέσει να προσφέρω στους άλλους και να βλέπω χαμόγελα ή να παίρνω ένα θετικό feedback που με γεμίζει ψυχικά. Αυτός είναι άλλωστε και ένας βασικός λόγος που είμαι και τόσο ενεργός στα social media.
– Εδώ και 16 μήνες σχεδόν μαίνεται ένας πολύ επώδυνος πόλεμος στην Ουκρανία. Εσύ έτυχε να ζήσεις για δύο χρόνια στην Γεωργία κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της χώρας. Τι αναμνήσεις έχεις από εκείνη, φαντάζομαι, την δύσκολη περίοδο;
Στα 11 μου, οι γονείς μου αποφάσισαν να με στείλουν στη Γεωργία για ένα χρονικό διάστημα, λόγω κάποιων οικογενειακών προβλημάτων. Εκεί, αναγκάστηκα να εξελίξω τις όποιες ικανότητες είχα ήδη για το πώς να ανταποκριθώ σε δύσκολες καταστάσεις μόνος μου, χωρίς δικούς μου ανθρώπους κοντά μου, χρηματική βοήθεια ή γνώση γλώσσας. Έμαθα να επιβιώνω μόνος μου, να εξασκώ τη δύναμη της εκλογίκευσης, να τα καταφέρνω σε δύσκολες καταστάσεις με αισιοδοξία από πολύ μικρός. Αν οι αναμνήσεις είχαν χρώμα, η περίοδος εκείνη της ζωής μου σίγουρα θα ήταν γκρι. Μια μουντή και γεμάτη άγχος και ανασφάλεια περίοδος, μιας και δεν ξέρεις πού και πώς θα βρουν οι επόμενες μέρες ή ακόμα και ώρες. Συμπονώ και κατανοώ βαθιά τις δύσκολες στιγμές που περνούν στην Ουκρανία τα τελευταία χρόνια. Η σκέψη μου είναι πολλές φορές σε εκείνο τον κόσμο αλλά και σε όποιον πληθυσμό αντιμετωπίζει κάτι ανάλογο ανά την υφήλιο.
-Ήσουν σχεδόν έφηβος την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. Πόσο επηρέασε την ψυχή σου;
Η εμπειρία του πολέμου έχει βαθύ και διαρκή αντίκτυπο σε όσους τον έχουν ζήσει. Τα συναισθήματα ποικίλλουν. Από θυμό και αγωνία, μέχρι ανακούφιση και χαρά όταν τελείωσε αυτή η εμπειρία για εμένα, έχω περάσει διάφορες φάσεις με αυτό το γεγονός. Σίγουρα, όμως, γενικότερα στη ζωή μου έχω μάθει να εκτιμώ τις απλές, καθημερινές στιγμές, τις εμπειρίες που ζούμε με τους ανθρώπους που αγαπάμε αλλά και τις στιγμές απόλαυσης, χαλάρωσης, ξεγνοιασιάς γιατί τίποτα δεν είναι δεδομένο για το μέλλον. Και σίγουρα, ένας από τους παράγοντες που με οδήγησαν σε αυτή την αντίληψη για τη ζωή ήταν και αυτή η περίοδος.
-Η αγάπη σου για την Αθήνα είναι έκδηλη. Δεν τυχαίο πως στις επικείμενες δημοτικές εκλογές θα είσαι υποψήφιος με το συνδυασμό του Κώστα Μπακογιάννη. Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τα κοινά;
Πιστεύω ότι ως επαγγελματίας ιατρός, είναι σημαντικό να μην επικεντρωνόμαστε μόνο στην ατομική φροντίδα του ασθενούς αλλά και να εμπλακούμε σε ευρύτερα ζητήματα που επηρεάζουν την υγεία και την ευημερία των κοινοτήτων μας. Η ανάμειξη στις δημόσιες υποθέσεις μου επιτρέπει να έχω φωνή και να έχω θετικό αντίκτυπο στις πολιτικές και τις αποφάσεις που επηρεάζουν την υγεία της κοινωνίας μας. Η αγάπη μου για την Αθήνα πηγάζει από την πλούσια πολιτιστική της κληρονομιά, τα όμορφα τοπία και την ποικιλόμορφη κοινότητα αλλά και το νοιάξιμο για την ευημερία όλων μας, με οδήγησαν στην απόφαση αυτή. Δεσμεύομαι να βελτιώσω την ποιότητα ζωής των Αθηναίων και να προωθήσω πολιτικές που υποστηρίζουν την υγεία, την ευημερία και τη βιωσιμότητα. Η υποψηφιότητα στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές με τον Κώστα Μπακογιάννη μου δίνει την ευκαιρία να εργαστώ προς αυτούς τους στόχους και να συνεισφέρω στο μέλλον της Αθήνας.
-Ολοκληρώνοντας την συνέντευξη μας πιο όνειρό σου δεν έχεις ακόμη πραγματοποιήσει;
Πολλά είναι τα όνειρα και οι στόχοι που θέτω στον εαυτό μου κατά καιρούς. Το βλέπω ως μια συνεχή διαδικασία έτσι ώστε να εξελίσσομαι και να μην επαναπαύομαι. Αυτή τη στιγμή, η υποψηφιότητά μου στις εκλογές και το πώς μπορώ να συμμετέχω και να προσφέρω στα κοινά όσο πιο ενεργά γίνεται, είναι ένας από τους επόμενους στόχους και μια από τις επόμενες προτεραιότητες.
