*Alexandra Pistofidou, 2 min. read

Tίτλος: “Η υπόθεση των Γλυπτών του Παρθενώνα – Δεν είναι μόνο το αδίκημα, είναι και η συγκάλυψη!”

Ενίοτε το ψέμα είναι χειρότερο από το αρχικό αδίκημα και ενίοτε η συγκάλυψη είναι χειρότερη από το έγκλημα και αυτό, μερικές φορές είναι ευκολότερο να αποδειχθεί…

Συνέδριο για την ιδιοκτησία πολιτιστικών αγαθών πραγματοποιήθηκε στις 28 Απριλίου στη Νέα Υόρκη, τη μεγαλύτερη πόλη των ΗΠΑ. Διακεκριμένοι επαγγελματίες στον τομέα του δικαίου τέχνης είχαν μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τον καθηγητή Rudenstine σχετικά με την έρευνά του και τη νομιμότητα της αρπαγής των Γλυπτών του Παρθενώνα. Εξετάζοντας τα στοιχεία ο καθηγητής Rudenstine κατέληξε στα εξής συμπεράσματα:

1. Ο Λόρδος Elgin δεν είχε καμία πρόθεση να αφαιρέσει τα Γλυπτά των τοίχων του Παρθενώνα, καθώς δεν υπάρχουν αποδείξεις για αυτό.
2. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι ο Λόρδος Elgin ζήτησε άδεια από τις οθωμανικές αρχές για να αφαιρέσει τα Γλυπτά των τοίχων του Παρθενώνα.
3. Δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι οι αρχές της Κωνσταντινούπολης χορήγησαν στο Λόρδο Elgin προκαταρκτικά γραπτή άδεια.                                                                             Γεγονός είναι ότι οι αρχές όντως του παραχώρησαν κάποιου είδους διαταγή τον Ιούλιο του 1801 και αυτή η διαταγή πάρθηκε από τον αιδεσιμότατο Hunt, ο οποίος ήταν μέρος της αποστολής του Elgin στην Αθήνα και στη συνέχεια το έγγραφο αυτό χάθηκε. Σύμφωνα με φήμες εικάζεται ότι καταστράφηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα.

4. Στα αρχεία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δεν βρέθηκε ποτέ τέτοιο έγγραφο ή αντίγραφο ή οποιαδήποτε αναφορά σε αυτό το χαμένο έγγραφο.                                                Όσα στοιχεία έχουν διασωθεί δείχνουν ότι οι απεσταλμένοι του Λόρδου Elgin στην Αθήνα δωροδόκησαν τους τοπικούς αξιωματούχους και τους διαβεβαίωσαν ότι ο Λόρδος Elgin θα μπορούσε να τους προστατεύσει από τυχόν πειθαρχικές αρχές που ενδεχομένως θα προέκυπταν από την Κωνσταντινούπολη, αν επέτρεπαν στους εργάτες του Λόρδου Elgin να κάνουν αυτό που τελικά έκαναν.

5. Η ειδική κοινοβουλευτική Eπιτροπή του 1816 που είχε οριστεί για να αποφασίσει αν η βρετανική κυβέρνηση θα έπρεπε να αγοράσει τη Συλλογή, ΔΕΝ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι δραστηριότητες του Elgin ήταν νόμιμες. Το Βρετανικό Μουσείο ωστόσο υποστηρίζει ότι αυτό που έλεγε η έκθεση ήταν ότι ο Elgin ενήργησε νόμιμα!                                 “Πώς ένα διεθνούς κύρους Μουσείο, με όλο το σεβασμό που του αποδίδεται, προβάλλει έναν ισχυρισμό για ένα πραγματικό γεγονός που δεν υποστηρίζεται από το ίδιο το έγγραφο στο οποίο στηρίζεται;”! σχολίασε με έμφαση ο καθηγητής Rudenstine.

6. Η ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή επισύναψε στην παρούσα έκθεση ένα παράρτημα (appendix) που περιέχει ένα έγγραφο στην αγγλική γλώσσα. Η Επιτροπή ισχυρίστηκε ότι το αγγλικό έγγραφο ήταν πιστή και ακριβής μετάφραση ενός ιταλικού εγγράφου που όντως σώζεται. Σήμερα αυτό το ιταλικό έγγραφο βρίσκεται στην κατοχή του Βρετανικού Μουσείου το οποίο δηλώνει πως το έγγραφο αυτό, ήταν η ακριβής και πιστή μετάφραση του χαμένου πλέον τουρκικού εγγράφου.

Επομένως, για να γίνει σαφές και ξεκάθαρο, έχουμε ένα τουρκικό έγγραφο, την ιταλική μετάφραση του τουρκικού εγγράφου και στη συνέχεια υπάρχει μια αγγλική μετάφραση του ιταλικού εγγράφου και αυτή είναι η βάση του ισχυρισμού ότι ο Elgin είχε λάβει εκ των προτέρων άδεια να αφαιρέσει τα Γλυπτά του Παρθενώνα από τους τοίχους.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Rudenstine,

7. Το ιταλικό έγγραφο έχει όλα εκείνα τα σημάδια του χρόνου, που αποκαλύπτουν ότι συντάχθηκε από το μεταφραστή του Λόρδου Elgin. Δεν έχει κανένα από τα χαρακτηριστικά ενός εγγράφου το οποίο αποτελεί μετάφραση ενός εγκεκριμένου, οθωμανικού, επίσημου εγγράφου. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι έχει υπογραφεί (!), δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι υπάρχει σφραγίδα ή επίσημη υπογραφή από το Σουλτάνο.

Κλείνοντας την επιχειρηματολογία του, ο καθηγητής Rudenstine δήλωσε ότι κατά τη γνώμη του το Βρετανικό Μουσείο έχει χάσει το πλεονέκτημά του και δεν μπορεί να υποστηρίξει καλόπιστα ότι η ειδική επιτροπή ενήργησε νομίμως, εγκύρως και δεοντολογικά τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.                                                                                Πρόσθεσε επίσης ότι κατά την άποψή του ο Παρθενώνας είναι ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η Δύση και αποτελεί τη μόνη εικόνα που όλοι αναγνωρίζουν αμέσως ως σύμβολο της δυτικής παράδοσης. Επιπλέον τα Γλυπτά του, δεν είναι ξεχωριστά γλυπτά, αφηγούνται μια ιστορία, είναι μέρος μιας ενιαίας προσπάθειας αξιόλογων γλυπτών πριν από 2500 χρόνια και συνεπώς, θα πρέπει να επανενωθούν, στην Αθήνα, με τα υπόλοιπα Γλυπτά που βρίσκονται στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Το Βρετανικό Μουσείο κλήθηκε να συμμετάσχει στο Συνέδριο, αγνόησε τις δύο πρώτες προσκλήσεις και τελικά ανταποκρίθηκε και αρνήθηκε. Ένα αναμενόμενο αποτέλεσμα παρά τις ευγενικές και συνεχείς προσπάθειες του καθηγητή Rudenstine να εξασφαλίσει οποιαδήποτε συμμετοχή ή συνεργασία.

Oftentimes the lie is worse than the original offense and sometimes the cover-up is worse than the crime and that, sometimes is easier to prove (!).

A symposium on cultural property ownership was held a few days ago in NYC the largest City in the USA. Distinguished art law practitioners engaged in a very interesting conversation with Professor Rudenstine about his research and the legality of the taking of the Parthenon Sculptures. By looking at the clues Prof. Rudenstine concluded the following:

1. Lord Elgin had no intension removing the Sculptures from the Parthenon walls as there are no evidence of that.
2. No evidence exist that Lord Elgin asked for permission from the Ottoman authorities to remove the Sculptures from the Parthenon walls.

3. No evidence exist that Constantinople authorities granted Lord Elgin prior written permission.

Fact is that the authorities did grant him some kind of order in July 1801 and that order was taken by Reverend Hunt, who was part of his entrant to Athens and then the document got lost. People speculate that it was destroyed during the civil war in Greece.

4. In the archives of the Ottoman Empire no one ever found such document or any copy, or any reference to this missing document.

What evidence has survived indicate that Lord Elgin representers in Athens bribed local officials and reassured them, that Lord Elgin could protect them from any disciplinary authorities that might emerge from Constantinople, if they allow Lord Elgin’s artisans to do what they eventually did.

5. The 1816 parliamentary select Committee that had been appointed to decide whether the British Government should buy the Collection, did NOT conclude that Elgin’s activities were lawful, even though the BM maintains that what that report said was that Elgin acted lawfully!

“How an international prominent Museum, with all the respect that it gets, makes a claim on a factual matter that is not supported by the very document that they rely upon?!” Commented emphatically Prof. Rudenstine.

6. The Select Committee attached to this report an appendix containing an English language document. The Committee claimed that the english document was a faithful and accurate translation of an italian document, which does survive. Today this italian document is at the possession of the BM and they claim that this document was the accurate and faithful translation of the now lost turkish document.

So, we have a turkish document, the italian translation of the turkish document and then there is an english translation of the italian document and that’s the basis of the claim that Elgin had prior permission to remove the Parthenon Sculptures from the walls.

According to Prof. Rudenstine,

7. The italian document has all the year marks, that been a document drafted by Lord Elgin’s translator. It does NOT have any of the characteristics of a document which is a translation of a final, Ottoman, authorised document. There is no indication that it was signed, there is no indication that there was a seal or signature official from the Sultan.

Closing his arguments Prof. Rudenstine said that from his point of view the BM has lost its high ground and cannot argue in good faith that the select Committee acted legally, lawfully, and ethically at the time.

He also added that in his view The Parthenon is an icon, the best of the west has to offer, is the only icon that everybody immediately recognizes as a symbol of western tradition. Moreover, the Sculptures are not separate sculptures, they tell a story, they are part of a unified effort by these remarkable sculptors back 2500 years ago. So the sculptures have to be reunited, in Athens, in the Acropolis Museum.

The BM was invited to participate in the Conference, they ignored the first two invitations and then eventually did respond and declined. An anticipated outcome despite Prof. Rudenstine’s noble and continued efforts to gain any participation or cooperation.

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save