Πλεύση Ελευθερίας – Πλεύση Ζωής!
Γιώργος Γ. Σπανός
Η τιμητική πρόσκληση τής Ζωής Κωνσταντοπούλου για να επιβιβαστώ στην Πλεύση Ελευθερίας, δεν έγινε δύσκολα αποδεκτή εκ μέρους μου. Οι λόγοι που μου ήταν απόλυτα ταιριαστή, εδράζουν στην αποδεδειγμένη ακεραιότητα τού χαρακτήρα της ως φυσικού και ως πολιτικού προσώπου, η συγκροτημένη επιμονή της στους στόχους για την ενημέρωση και προστασία τού πολίτη και η αξιοθαύμαστη προσήλωση της στη δημιουργία ενός ενεργού κοινωνικού κινήματος, απελευθερωμένου από αναχρονιστικές και ιδεοληπτικές πρακτικές, ανοιχτό σε όλους. Την Πλεύση Ελευθερίας.
Θα… κόψω δρόμο διατυπώνοντας ευθέως τι βρίσκω άκρως προσελκυστικό στην Πλεύση Ελευθερίας. Το ότι αμύνεται πρωτίστως, εδώ και χρόνια, έναντι στην επιβολή των δύο πιο επικίνδυνων πρακτικών χειραγώγησης των πολιτών (και των ψήφων τους φυσικά) που χρησιμοποιούν οι διαπιστευμένοι Leaders τής Νέας Εποχής. Τη μασημένη τροφή και την κοντή μνήμη. Πάνω σε αυτούς τους δύο πυλώνες, υιοθετώντας ξένες πρακτικές, προσπαθούν να βασίζονται όλες οι πρόσφατες κυβερνήσεις τής Χώρας και όχι πάνω στην τελεσφόρηση των ικανοτήτων τους για τη λύση προβλημάτων. Όπως δυστυχώς έχει αποδειχτεί, με αυτά τα εργαλεία προσπαθούν να εφαρμόζουν απρόσκοπτα και με ιδιαίτερα ιεραποστολικό ζήλο ξένες υπαγορευμένες ατζέντες, χωρίς να αντιλαμβάνονται οι πολίτες τελικά ποιος ενεργεί πραγματικά είναι για το καλό τους και τι κρύβεται εναντίον τους. Εφήμεροι επιστάτες των διαπλεκόμενου Συστημισμού που δρουν ως Χάκερς τής Δημοκρατίας, πολλές φορές πλέον, απροσχημάτιστα. Και αυτό, συμβαίνει σε πανευρωπαϊκό επίπεδο μιμούμενοι και επηρεαζόμενοι, όχι από τα συμφέροντα του λαού τους, αλλά από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Για να μην καταχραστώ τον φιλόξενο χώρο τού ιστολογίου και τον χρόνο των αναγνωστών σας, θα συνόψιζα σε τρία τα βασικά θέματα που θεωρώ ότι είναι τα κρισιμότερα που πρέπει να απασχολούν έναν σύγχρονο πολίτη τής ελληνικής Επικράτειας και της Ομογένειας, και πάνω στα οποία πρέπει να εδράσει ποιον και γιατί να στηρίξει με τη δύναμη τής ψήφου του στις επερχόμενες, απανωτές ίσως, Εθνικές Εκλογές. Άλλωστε, αυτά είναι τα θέματα, και μάλιστα με την παρακάτω σειρά, που καθόρισαν την ανάδειξη και τής απερχόμενης κυβέρνησης, το 2019.
Τα Εθνικά Θέματα (και όχι ζητήματα εξωτερικής πολιτικής…), η Πολιτική Προστασία τής καθημερινότητας τω πολιτών και οι διαθρυλούμενες επιδόσεις τής Οικονομίας σε σχέση με την ακρίβεια και τις επιπτώσεις της στην προσωπική και δημόσια Υγεία.
Θυμίζω λοιπόν, ότι η Κυβέρνηση τής ΝΔ, δεν εξελέγη διότι έπεισε τον ελληνικό λαό από μόνη της, αλλά κυρίως διότι έγινε πόλος έλξης τιμωρητικών ψήφων από τις απίθανες και καταστροφικές κωλοτούμπες, τις ανεπάρκειες και τις αποτυχίες τής πρώην Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -το αποκορύφωμα τής οποίας ήταν ότι κάηκε στο Μάτι μαζί με 104+ συμπολίτες μας, 80 εγκαυματίες και χιλιάδες τραυματίες, και πνίγηκε στις Πρέσπες με την τραγική ομώνυμη Συμφωνία. Μία Συμφωνία όμως, που ενώ η απερχόμενη Κυβέρνηση έκραζε εναντίον της προεκλογικά, στην πράξη την συνυπέγραψε και την εφάρμοσε ανερυθρίαστα με χέρια και με πόδια. Για το τι έκανε με το Μάτι δε, θα αναφέρουμε μερικά ελάχιστα, έτσι ενδεικτικά.
Το πρώτο και κύριο, λοιπόν, που αφορά και επηρεάζει τα υπόλοιπα δύο με τον πιο επίκαιρο και καθοριστικό τρόπο, είναι τα ζητήματα προάσπισης και μη-παραχώρησης τής Εθνικής μας Κυριαρχίας. Αν δεν έχουμε διασφαλισμένα τα εθνικά σύνορα μας, δεν θα είμαστε ασφαλείς (όσο κι αν μια «ευρύτερη ειρηνική συνύπαρξη» είναι ήδη το επιχείρημα) και φυσικά μαζί με την μείωση τής εθνικής επικράτειας, μειώνονται και οι πιθανότητες τής ευρείας οικονομικής ανάπτυξης που ευαγγελιζόμαστε. Γιατί; Αφού ταυτόχρονα θα «συνδιαχειριστούμε και θα συνεκμεταλλευτούμε» τους πόρους που μας ανήκουν και μάλιστα με τους πιο εχθρικά διακείμενους αναθεωρητές τής Ιστορίας μας, τους πόρους που μας άφησαν παρακαταθήκη οι πρόγονοι μας με το αίμα και τις θυσίες τους, τους πόρους που δανειζόμαστε όλοι από τα παιδιά μας.
Οι «Πρέσπες τού Αιγαίου» είναι πλέον καθομολογουμένως και «χωρίς ταμπού» (βλ. δηλώσεις Ντόρας Μπακογιάννη) το μοναδικό προσυμφωνημένο και αυτονόητο ζήτημα εφαρμογής μεταξύ τής τρόικας των μεγαλύτερων κοινοβουλευτικών κομμάτων, των wannabe Πρωθυπουργών και των εμπλεκομένων Πρεσβειών (βλ. πρόσφατο Φόρουμ των Δελφών) είτε εκλεγούν αυτοδύναμα είτε συνεργαστούν.
Αυτό σημαίνει ότι σε πρώτη φάση, η Ελλάδα θα χάσει επίσημα το Καστελόριζο και όλα τα κυριαρχικά δικαιώματα μεταξύ 28ου και 30ου Μεσημβρινού. (Ναι, είναι η ώρα όλοι οι πολίτες να ανατρέξουν και να δουν εύκολα σε ένα χάρτη τι εστί 28ος Μεσημβρινός, και γιατί το Καστελόριζο αποκρύβεται σε ηλεκτρονικούς χάρτες, και δεν φαίνεται ούτε σε δελτία καιρού από ΜΜΕ.) Εκεί, δηλαδή, όπου τέμνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας/Αιγύπτου και Τουρκίας /Λιβύης. Με άλλα λόγια, οι μέχρι τούδε κυβερνώντες έχουν ήδη δεχθεί ότι είναι υπό διαπραγμάτευση μέρος της απομένουσας ελληνικής ΑΟΖ μεταξύ Καστελόριζου, Ρόδου, Καρπάθου, Κρήτης, αφού έχουμε αφήνουμε πρόδηλα και άβουλα την Τουρκία να οικειοποιείται μεγάλος μέρος τής ελληνικής ΑΟΖ στα σημεία αυτά και όχι μόνο. Με τον ίδιο τρόπο, αφήνουμε να στραγγαλίστεί και η ΑΟΖ τής Κύπρου.
Αλλά… «η Κύπρος κείται μακράν» για την Κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά τις αποκαλύψεις ότι ο απερχόμενος Πρωθυπουργός πίεζε κατάφορα τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να σταματήσει άμεσα τις γεωτρήσεις στα τεμάχια τής Κυπριακής ΑΟΖ για «να μην ενοχληθούν οι Τούρκοι» και η πρόσφατη πισώπλατη άρση τής υποστήριξης από την Ελλάδα στον Κύπριο υποψήφιο για τη θέση τού Γεν. Γραμματεία στον σημαίνοντα Παγκόσμιο Ναυτιλιακό Οργανισμό ΙΜΟ (στον οποίον η Ελλάδα και η Κύπρος κατέχουν εξέχουσες θέσεις επιρροής λόγω τής ναυτιλιακής πρωτιάς μας παγκοσμίως, σε σχέση με την Τουρκία που είναι χώρα τρίτης κλάσης στο ναυτιλιακό γίγνεσθαι) και την υποστήριξη, άκουσον-άκουσον, του Τούρκου υποψηφίου, αποδεικνύει το πόσο επικίνδυνα κοντόφθαλμη και μειοδοτική είναι η απεμπόληση μίας πραγματικά σοφής πατριωτικής πολιτικής έναντι τής υπακοής σε ατζέντες ξένων ιερατείων.
Τώρα, σε μία περίοδο όπου οι φυσικές, οι τεχνολογικές και οι ανθρωπογενείς καταστροφές (θα) αυξάνονται αποδεδειγμένα και για λόγους που δεν είναι τού παρόντος να αναλυθούν, αντί να υπάρχει ένας εθνικός στόχος διαμόρφωσης μίας ευέλικτης κι αποτελεσματικής Πολιτικής Προστασίας, τελικά διαμορφώνεται μία Πολιτική Προστασία, όχι υπό την έννοια τής Προστασίας τού Πολίτη ως οφείλει, αλλά υπό με την έννοια τής προστασίας των πολιτικών προσώπων και των διοικητικών υπαλλήλων! Και εξηγώ φυσικά: παρόλο που η απερχόμενη Κυβέρνηση πάτησε στην κυριολεξία πάνω στις στάχτες τού Ματιού και διατράνωνε την τιμωρία των υπευθύνων με εξεταστικές επιτροπές και πίστη στην… «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη» για την φονικότερη Αστική Πυρκαγιά του 21ου αιώνα παγκοσμίως -και που δεν κατατάσσεται επιστημονικά στις φυσικές, αλλά στις ανθρωπογενείς καταστροφές- όχι μόνο δεν έκανε τίποτα από αυτά, αλλά αναβάθμισε και προήγαγε έναν έκαστο από τους πρωταγωνιστές και υπόδικους τής Εθνικής Τραγωδίας ενώ με ξεκάθαρη ανάμιξη στις διαδικασίες τής Δικαιοσύνης, και μετά από τέσσερις προσπάθειες τού Ανακριτή για την εκδίκαση των 21 κατηγορουμένων για Κακούργημα, κατάφερε την υποβίβαση τού εγκλήματος τής μαζικότερης ανθρωποκτονίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα, σε βαθμό… Πλημμελήματος! Και μάλιστα από μία Έδρα, η Πρόεδρος τής οποίας έχει αποδεδειγμένο ιστορικό ευνοϊκών για κατηγορουμένους αποφάσεων σε ανάλογες περιπτώσεις, (βλ. 24 νεκρούς Μάνδρας 2017, υπόθεση Πυροσβέστη Μάντζιου, Παλαιό Φάληρο 2014).
Σημειώνω, ότι την τελευταία τετραετία, κινδυνέψαμε να έχουμε νεκρούς στο κέντρο τής Αθήνας όταν εγκλωβίστηκαν για περισσότερο από 12 ώρες δεκάδες χιλιάδες οδηγοί στην Αττική Οδό από προβλεφθήσα χιονόπτωση χωρίς δυνατότητα απεγκλωβισμού τους λόγω της προκλητικής απροετοιμασίας και του σοκαριστικού κομφούζιου που έγινε μεταξύ ιδιωτών, Αστυνομίας, Περιφέρειας και Πολιτικής Προστασίας. Επίσης, κατά την τελευταία διακυβέρνηση είχαμε την μεγαλύτερη σε έκταση πυρκαγιά στη χώρα ever, όταν στην κυριολεξία αφέθηκε να καεί η Βαρυμπόμπη και οι Θρακομακεδόνες στους πρόποδες τής Πάρνηθας ταυτόχρονα με την Βόρεια Εύβοια, ενώ επικρατούσαν ιδανικές συνθήκες πυρόσβεσης. Περιττό να αναφέρω το συγκλονιστικό ατύχημα στα Τέμπη, απόρροια και πάλι τής συνεχιζόμενης κρατικής αναλγησίας και διαπλοκής με εργολάβους και ρουσφέτια σε όλα τα επίπεδα, ενώ τα ρουσφέτια στον ΟΣΕ από μέλη τής ΝΔ συνεχίστηκαν και μετά από ένα μήνα από το ατύχημα. Δυστυχώς, στην σύγχρονη Ελλάδα, το Κράτος βλέπει το θάνατο σου σε όλες τις πτυχές τής καθημερινότητας, το Πάμε κι όπου βγει έχει καθιερωθεί ως τρόπος λειτουργίας. Οι μόνες άμυνες που είχε να προσφέρει η εισαγόμενη ηγεσία Πολιτική Προστασίας, ήταν η νομοθετική προετοιμασία για τα ακαταδίωκτα τής Πυροσβεστικής κι εν συνεχεία των υπόλοιπων σωμάτων ασφαλείας που ακολουθεί στο τέλος τού δρόμου, και η περιττή και άσκοπη χρήση τού 112. Για όλα θα φταίνε οι πολίτες και για όλα θα (αλληλο)καλύπτονται οι πολιτικοί. Το σκάνδαλο τού νόμου περί Ευθύνης υπουργών καλά κρατεί.
Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ διέπραξε μεταξύ άλλων το ατόπημα τής κατάφορης προσβολής των νεκρών και των ζώντων πολιτών προσπαθώντας να αποδείξει ανεπιτυχώς ότι έφταιγαν οι πολίτες, η ΝΔ ακολούθησε την ίδια τακτική υποθάλποντας τους υπεύθυνους στο Μάτι. Στην συνέχεια επιτέθηκε η ίδια στους πολίτες όλης της χώρας δια στόματος Πρωθυπουργού διότι τολμούσαν να διαφωνούν και να είναι σκεπτικιστές με τις αντιεπιστημονικές εφαρμογές, τα φάσκω και αντιφάσκω διάφορων εντεταλμένων ειδικών, και με τις οριζόντιες πειραματικές κι εν τέλει αναποτελεσματικές υποχρεωτικότητες. Η προσβολή «ψεκασμένοι» από τα χείλη Μητσοτάκη για το τουλάχιστον 30% των Ελλήνων πολιτών, ήρθε να αποδείξει ότι φυσικά έκαστος εκ των ιδίων κρίνει τα αλλότρια.
Τέλος, σχετικά με τα αφηγήματα περί οικονομικής ευημερίας. Η διαχείριση τής πανδημίας στην Ελλάδα, έγινε με βάση όχι την ενίσχυση, ή την επιτέλους δημιουργία τής ανύπαρκτης πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας και της σωστής αξιοποίησης των νοσοκομείων, εντός των οποίων τελικά απεβίωσαν περίπου 15.000 περισσότεροι συμπολίτες μας από όσους πραγματικά βλήθηκαν από τον COVID-19, (βλ. Μελέτες Τσιόδρα-Λύτρα κτλ.) αλλά ξοδεύοντας περίπου 60δις μέσα από τυφλές επιδοτήσεις ιδιωτικών επιχειρήσεων, κυρίως δε των mainstream ΜΜΕ, και την απαξίωση των Δομών ώστε να περάσουν όσο-όσο σε ιδιώτες. Τα αποτελέσματα ήταν η αχρείαστη αύξηση τού δημοσίου χρέους, που δεν συμψηφίζεται φυσικά από την μικρή αύξηση που είδε το ΑΕΠ τον τελευταίο χρόνο. Αντιθέτως, η τελευταία υποδαυλίζεται από την υπερβολική και ανεξέλεγκτη ακρίβεια και την απόκρυψη τού κρυφού εσωτερικού χρέους, αφού η Κυβέρνηση ρούφαγε εν τω μεταξύ τα αποθεματικά των Ταμείων για να εφαρμόσει πολιτικές χαρτζιλικιών τύπου Pass. Τα μέτρα τύπου Pass, προεξοφλούν τις αυξήσεις των τιμών των βασικών αγαθών ενώ η Κυβέρνηση έτσι ικανοποιεί τον μαυραγοριτισμό των μεγάλων επιχειρηματιών ομίλων και ταυτόχρονα ρίχνει στάχτη, δήθεν, στα μάτια των πολιτών.
Θα σημειώσουμε εδώ, πως οι πολιτικές τύπου “Pass” μαζί με τις υποχρεωτικότητες που εφαρμόστηκαν κατά την πανδημία, γίνονται για να προετοιμάσουν σύντομα ένα δυστοπικό μέλλον με κέντρο το λεγόμενο ψηφιακό χρήμα, τον υγειονομικό και «οικολογικό» ολοκληρωτισμό που θα εφαρμοστεί, σε συνδυασμό με τον περιορισμό των ελευθεριών των πολιτών στις μετακινήσεις και τις αγορές. Τίποτα δεν μένει ανεκμετάλλευτο πολιτικά για τη σταδιακή επιβολή μέτρων κινεζικού τύπου υπό το εφήμερο ευαγγέλιο τής «Μεγάλης Επανεκκίνησης». Π.χ., η Κλιματική Κρίση είναι εδώ, ώστε οι Κλιματικοί Κροίσοι να ενισχύουν την ατζέντα τους. Αυτά όμως είναι σχέδια και πρακτικές εκείνων στους οποίους δίνουμε εμείς το δικαίωμα να τα έχουν. Από εμάς εξαρτάται η εφαρμογή τους ή μη. Ο ωχαδερφισμός και η απενεργοποίηση μας είναι το πρόβλημα και όχι οι διάφορες ελίτ.
Τελειώνοντας για τα οικονομικά, έχουμε το αφήγημα των μεγάλων επενδύσεων, το οποίο στην πράξη έχει πέσει στο κενό. Οι παντιέρες Google, Microsoft, Pfizer, Amazon και Cisco έχουν γίνει άφαντες και δεν προχωρούν οι μεγαλεπήβολες επενδύσεις τους στα Cloud Services και υπηρεσίες και η απασχόληση αμέτρητων θέσεων εργασίας, ενώ η μεγαλύτερη επένδυση ανάπλασης υποδομών τού Ελληνικού, χωλαίνει φανερά με τις μεγάλες συστημικές τράπεζες να κάνουν πίσω και να μη θέλουν να έχουν ούτε τα γραφεία τους στον εμβληματικό χώρο που προσπαθεί να διαμορφωθεί. Επιπλέον, τα έργα ανάπτυξης τεχνολογιών αιχμής και εξόδου από την ενεργειακή κρίση όπως ήταν και είναι το Υδρογόνο (βλ. το έργο White Dragon στη ΒΣ Ελλάδα το οποίο) και η ενίσχυση τής Πράσινης Επιβατηγούς Ναυτιλίας που ήταν σημαία το 2019, παραμένουν ανύπαρκτα αφού δεν έγιναν οι Αναθεωρήσεις προγραμμάτων τού Υπ. Ανάπτυξης που θα τα χρηματοδοτούσαν από το Ταμείο Ανάκαμψης, παρόλο που την ίδια ώρα συνέχιζαν να τα εξαγγέλλουν οι Υπουργοί, οι Γεν. Γραμματείς και ο ίδιος ο ΠΘ.
Έτσι λοιπόν, η Πλεύση Ελευθερίας είναι εδώ για όλους εκείνους που θέλουν να καθορίζουν το μέλλον τους οι ίδιοι, χωρίς να αφήνουν σε άλλους την επιβολή τής πιο δυστοπικής εκδοχής του.
Είναι εδώ για όλους όσους απείχαν μέχρι τώρα από τις Εθνικές Εκλογές, για να μπορούν πλέον με ασφάλεια να κεφαλαιοποιήσουν τους λόγους τής εν μέρει εύλογης αποχής τους -λόγω τής αποστροφής στον διαπλεκόμενο πολιτικό Συστημισμό που κατακλύζει, υπονομεύει κι επιτίθεται ανεξέλεγκτα στις αξίες και τις ελευθερίες μας.
Είναι εδώ για τους αναποφάσιστους που μπορούν τώρα να εναποθέσουν την στήριξη τους με αποφασιστικότητα και σιγουριά σε μία διαυγή κοινοβουλευτική παρουσία και μία αξιόπιστη αντιπολιτευτική στάση, που θα βρίσκει τρόπους να αντιστηρίζει θεσμικά τα εθνικά συμφέροντα τής Ελλάδας έναντι σε εκείνους που προσπαθούν μετά μανίας να ξεθεμελιώσουν τις βαθιά ριζωμένες πνευματικές και πολιτιστικές ρίζες μας, όχι μόνο με το πρόσχημα του «νέου πατριωτισμού» αλλά και τής οπορτουνιστικής πατριδοκαπηλίας.
Είναι εδώ για όλους τους πολίτες που θέλουν να κάνουν άμεσα την καθημερινότητα των οικογενειών τους ασφαλέστερη συμβάλλοντας στην επαναφορά τής έννοιας τής Πολιτικής Προστασίας. Σε προστασία των πολιτών, και όχι των πολιτικών που θα υποθάλπουν τους θεσμικά υπεύθυνους μαζικών ανθρωποκτονιών.
Ας μην ψαρώνουν οι πολίτες από τις διάφορες υπερεκτιμημένες βιτρίνες ψηφιοποίησης τού Κράτους, όταν το Κράτος σκοτώνει τον κόσμο στις φυσικές υποδομές του. Το θέμα, άλλωστε, δεν είναι να μας θαυμάζουν οι… Ιάπωνες για εφήμερους και δευτερεύοντες λόγους, αλλά οι πρόγονοι μας για όλους τους σωστούς.
Είναι οφθαλμοφανές: #Η_Βουλή_θέλει_Ζωή, και το Κράτος διαχωρισμό από τη Δημοσιογραφία και τη Δικαιοσύνη!
Το αποτέλεσμα των Εκλογών τής 21ης Μαΐου, είναι στην κυριολεξία στο χέρι μας. #Η_ψήφος_είναι_στο_χέρι_σου
Ας ενεργοποιήσουμε όσους γύρω μας είναι αποθαρρημένοι, ίσως με ένα μεγάλο ποσοστό δίκιου, λόγω αγανάκτησης και απηύδησης στο πολιτικό σύστημα και κυρίως, στον ευρύτερο Συστημισμό που εξαπλώνεται σας ηφαιστειακή τέφρα έτοιμη να περάσει μέσα και στις τελευταίες οπές των σπιτιών μας και να κατακλύσει το είναι μας. Δεν είναι όμως δέουσα ούτε αποδοτική αυτή η παθητική στάση ζωής και αντίδρασης, καθότι αφήνουμε κυβερνήσεις κοινωνικής μειοψηφίας, και μειωμένης νομιμοποίησης, να διαμορφώνουν τις ζωές και το μέλλον μας, όταν μπορούμε να το εμποδίσουμε. Υπάρχει ένα όπλο, συγκυριακό μεν, αλλά ακαταμάχητο δε, όσο τουλάχιστον υπάρχει Δημοκρατία, όσο κι αν αυτή υπολειτουργεί. Είναι η ψήφος μας. Ειδικά κάτω από τις περιστάσεις που διαμορφώνονται στις επερχόμενες απανωτές εκλογές.
Ας τη χρησιμοποιήσουμε με τη συμμετοχή μας στην κάλπη, την στοχευμένη και σοφή αντισυστημική ψήφο. Σοφή, τιμωρητική, συγκεκριμένη, και όχι τυφλή σ’ εκείνους που επιτείνουν το συνολικό πρόβλημα και προσβλέπουν μόνο στο χακάρισμα τής Δημοκρατίας. Με τη στήριξη στην Πλεύση Ελευθερίας τής Ζωής Κωνσταντοπούλου που δεν ανήκει σε συμπλεγματικά άκρα, που δεν προσδοκά να γίνει δεκανίκι τής διαπλοκής και δεν φλερτάρει με την εξουσία για να κάνει κωλοτούμπες. Που είναι σε ρεαλιστική τροχιά εισόδου στη Βουλή λόγω τής αποδεδειγμένης ικανότητας να αντιπαρατίθεται, όχι με στείρα άρνηση αλλά όπου πρέπει με αποστομωτική επιχειρηματολογία έναντι σε «Νέους Πατριωτισμούς» απομείωσης τής Εθνικής Κυριαρχίας, των Ελευθεριών, και των Δικαιωμάτων του Έλληνα πολίτη.
Γιώργος Γ. Σπανός,
georgegspanos.me
Ψηφοδέλτιο Επικρατείας Πλεύση Ελευθερίας – Ζωή Κωνσταντοπούλου
Εθνικές Εκλογές 21ης Μαΐου, 2023
Για να διαβάσετε το βιογραφικό του Γιώργου Γ. Σπανού πατήστε εδώ
