Επιστολικές Τσαπατσουλιές
Ιφιγένεια Μωραϊτίνη – Πατριαρχέα*
Όταν στέλνουμε φακέλους σε 49.000+ ομογενείς ώστε να εκφράσουν επιστολικά την ψήφο τους, συνεπάγεται ότι πρέπει να βρούμε έμπιστες ταχυδρομικές υπηρεσίες που θα τους παραδώσουν αυτόχειρα στους Έλληνες του κόσμου.
Κάποια λογιστικά προβληματάκια προφανώς θα προκύψουν, π.χ. την επιβεβαίωση της αποστολής του φακέλου μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, η οποία ανέφερε μια αναμενόμενη ημερομηνία παράδοσης, και μετά από λίγες μέρες, για αρκετό κόσμο, την άλλαξε.
Το ωραίο με τις λογιστικές δυσκολίες, είναι το τυχαίο τους. Καμιά φορά, σε παίρνει κάποιος τηλέφωνο λέγοντας ότι κάτι απρόβλεπτο συνέβη, και ότι χρειάζεται βοήθεια. Που και που όμως, όπως πχ σήμερα, το προβληματάκι συμβαίνει σε κάποιον που έχει πλατφόρμα να τα πει. Λόγου χάριν σαν εμένα. Τον έλαβα μεν τον φάκελο αλλά, εφόσον η εμπειρία μου απείχε λίγο από τον απλή δημοκρατική εμπειρία, σκέφτηκα να το μοιραστώ.
Όταν τελικά η ημερομηνία παράδοσης ξαναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της μεταφορικής, άρχισα τους υπολογισμούς. Όπως όποιος ζει στη Γερμανία γνωρίζει, οι διανομείς των κυρίαρχων εταιρειών είναι εξαιρετικά απρόσεκτοι. Έχω κατανόηση, άνθρωποι είναι, και προσπαθούν να ανταποκριθούν σε παράλογες επαγγελματικές ποσοστώσεις. Το αποτέλεσμα, ωστόσο, είναι ότι ο εκάστοτε παραλήπτης συχνά πρέπει να κάνει τούμπες για να παραλάβει την αλληλογραφία του. Συχνά καταλήγει κρυμμένη σε κάποιο απόμακρο γραφείο, ή παραδίδεται σε έναν άγνωστο που μένει σε κάποιο από τα κτίρια στην ευρύτερη του περιοχή. Κάποιες φορές ακόμα επιστρέφεται στον αποστολέα, και πάντα, μα πάντα, η εταιρεία το δικαιολογεί λέγοντας «ο παραλήπτης δεν ήταν στο σπίτι». Ενώ ήταν.
Γνωρίζοντας λοιπόν το πρόβλημα, είπα να δουλέψω από το σπίτι την προαναγγελθείσα μέρα. Μικρό το τίμημα για ένα πακέτο που παραλαμβάνεται με υπογραφή, και που μόνο του αναπαριστά την ύπαρξη μου στα μάτια της χώρας της οποίας φέρω διαβατήριο.
Και έτσι, στις 7:30, έστειλα τα παιδιά στο σχολείο και τον σύζυγο στο γραφείο, και κάθισα να δουλέψω και να περιμένω.
Γύρω στις 11:00, ήρθε η πρώτη ειδοποίηση: «το πακέτο σας από τα ΕΛΤΑ – Ελληνικά Ταχυδρομεία παραδόθηκε στις 10:27»
Τηλεφώνησα αμέσως στο τμήμα εξυπηρέτησης πελατών, όπου μου επιβεβαίωσαν το πακέτο παραδόθηκε δεόντως στον σύζυγο μου.
Του εξήγησα ότι αυτό ήταν αδύνατο. Μου υποσχέθηκαν να με ξαναπάρουν τηλέφωνο.
Μισή ώρα αργότερα, μου έρχεται το email: «
Αγαπητέ κύριε ή κυρία, το πακέτο σας παραλήφθηκε από τον κύριο ή την κυρία (επώνυμό του συζύγου μου). Με εκτίμηση»
Απάντησα ζητώντας να ελεγχθούν άμεσα οι υπογραφές παραλαβής.
Μετά από μισή ώρα, το επόμενο: « ζητάμε συγγνώμη, μιλήσαμε με τον οδηγό και έβαλε το πακέτο σας στο γραμματοκιβώτιό σας».
Το ψηφοδέλτιο ανευρέθει, το πρόβλημα ελύθει, σωστά;
Αν δεν επρόκειτο για αυστηρά προσωπικό ψηφοδέλτιο, σε φάκελο που λέει «απαιτείτε υπογραφή», και που τοποθετήθηκε χωρίς έλεγχο ταυτότητας σε κάποιο γραμματοκιβώτιο θα συμφωνούσα.
Το ανησυχητικό δεν είναι ότι έλαβα το ψηφοδέλτιο με 2 ώρες καθυστέρηση Είναι ότι αυτή τη στιγμή, 10,000 τέτοια ψηφοδέλτια παραδίδονται για τις ίδιες εκλογές στην ίδια χώρα με την ίδια τσαπατσουλιά.
Μην με παρεξηγείτε: συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη της Χ. Τσαρδίκου, προέδρου του ΝΟΣΤΟΣ Αργεντινής, που είπε: «Επιτέλους, είμαστε 100% Έλληνες!!!». Παρόλα ταύτα, οι υλικοτεχνικές υποδομές πρέπει να βελτιωθούν.
*Διεθνολόγος, Μέλος του Δ Σ της Ελληνικής Κοινότητας Βερολίνου, Αντιπρόεδρος του Συλλόγου “Hephaestus Wien”
