Χαράς Πάτρα

Έχουμε την τιμή και χαρά να είναι κοντά μας ένας εκπρόσωπος της χρυσής εποχής του Ελληνικού κινηματογράφου. Ηθοποιός του θεάτρου , κινηματογράφου και της τηλεόρασης, τιμήθηκε με διεθνή βραβεία και άφησε τo δικό του προσωπικό στίγμα στον καλλιτεχνικό χώρο.

Ο λόγος για τον Ανέστη Βλάχο . Ηθοποιό «παλαιάς κοπής» , ο οποίος έχτισε με τις ερμηνείες του μια ιδιαίτερη και μοναδική περσόνα του δυνατού και κακού της μεγάλης οθόνης.

Κε Βλάχο, σας ευχαριστούμε για την ιδιαίτερη τιμή. Και ας μιλήσουμε για το ξεκίνημά σας.

• Η απόφαση σας να σπουδάσετε στην Ανωτέρα Σχολή Κινηματογράφου – Θεάτρου Σταυράκου ήρθε σε μια εποχή, κατά την οποία το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν σχετικά «υποτιμημένο». Πώς είδαν την απόφαση σας αυτή οι δικοί σας άνθρωποι;

Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στο μέτωπο το 1941 και με μεγάλωσε η γιαγιά μου. Η μητέρα μου, η οποία δούλευε σκληρά για να επιβιώσουμε στην κατοχή αλλά και μετά, δεν το έβλεπε με καλό μάτι, ήθελε να γίνω στέλεχος του Εμπορικού Ναυτικού και γι’ αυτό με έστελνε στην σχολή «Προμηθέας». Η επιλογή ήταν αποκλειστικά δική μου και αν μου δινόταν η ευκαιρία θα την ξαναέκανα.

• Οι ταινίες του παλιού Ελληνικού κινηματογράφου έχουν στην πλειοψηφία τους αποκτήσει διαχρονικό χαρακτήρα. Πώς αισθάνεστε που , μετά από τόσα χρόνια, οι ταινίες σας προβάλλονται στην τηλεόραση με την ίδια απήχηση;

Μεγάλη ικανοποίηση. Η αγάπη του κόσμου είναι «τροφή» για τον καλλιτέχνη και επιβεβαίωση της προσπάθειας του.

• Στα πρώτα χρόνια της καλλιτεχνικής σας πορείας , είχατε κάποιον ηθοποιό ως πρότυπο ή ως υπόδειγμα συναδέλφου;

Ο Δημήτρης Χορν και η Έλλη Λαμπέτη μου στάθηκαν παραπάνω κι από αδέλφια και με στήριξαν στο μέγιστο τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου και ιδιαίτερα στο πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισα με το μάτι μου. Τους θυμάμαι πάντα με συγκίνηση και αγάπη

• Το βιογραφικό σας περιλαμβάνει συνεργασίες με σπουδαία ονόματα και εξαιρετικούς δημιουργούς. Υπήρχε κάποια συνεργασία , την οποία θυμάστε πιο έντονα ή για την οποία να έχετε μετανιώσει;

Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι μετάνιωσα για κάποια συνεργασία που είχα. Δόξα τω Θεώ σε όλες έδωσα και απ’ όλες πήρα πόλλα. Κυριαρχούσε ένας κώδικας αξιών τότε στις συνεργασίες. Οσο για αυτές που θυμάμαι είναι πολλές και δεν θέλω να αναφερθώ σε κάποιες για να μην αδικήσω άλλες. «Ο Φόβος» όμως του Κώστα Μανουσάκη, σύμφωνα με αυτά που μου μεταφέρουν τρίτοι, ήταν μία χαρακτηριστική στιγμή στην φιλμογραφία μου.

• Καταξιωθήκατε στην συνείδηση του κοινού ως ο «κακός» του Ελληνικού Κινηματογράφο . Αυτός ο χαρακτηρισμός σας συνόδευε στις αντιδράσεις του κόσμου στην καθημερινότητά σας;

Ποτέ μου δεν έκανα τον κακό. Έπαιζα τον δυναμικό. Έχω κάνει 180 ταινίες, έχω κάνει σίριαλ, έχω πάρει 3 βραβεία. Μέσα σε αυτά έχω παίξει ακόμη και τον καλό σε ρόλο. Απλώς εκείνη την εποχή, μόλις είχες επιτυχία σ’ ένα ρόλο, οι υπόλοιποι σκηνοθέτες στις ταινίες που έκαναν, γιατί γυρίζονταν 150-200 ταινίες τη χρονιά, έλεγαν: «Φωνάξτε αυτόν, ήταν καλός εκεί». Ξαφνικά σου έβαζαν μια στάμπα στην πλάτη. Δεν σκέφτονταν ότι αυτός ο ηθοποιός μπορεί να παίξει και κάτι άλλο, ήθελαν ασφάλεια. Έτσι η «στάμπα» αυτή με χαρακτήρισε και όντως με συνόδευε στις αντιδράσεις του κόσμου. Μία φορά καθόμασταν με τον κουμπάρο μου τον Νίκο τον Ξανθόπουλο στην πλατεία Βικτωρίας και πίναμε καφέ και μία γιαγιά περαστική άρχισε να ουρλιάζει: «Νίκο, Νίκο, φύγε, μην κάθεσαι δίπλα του γιατί θα σε σκοτώσει». Γυρίζει και τη ρωτάει “ποιος θα με σκοτώσει;”. “Αυτός δίπλα σου, είναι δολοφόνος”, του λέει. Και της λέει ο Νίκος: “τι λες κυρία μου; Αυτός είναι φίλος μου και κουμπάρος μου”.

• Έχετε τιμηθεί κατά καιρούς με σπουδαίες διακρίσεις και βραβεία. Πώς ένας βραβευμένος ηθοποιός του καλού Ελληνικού κινηματογράφου αποφάσισε να αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας;

Ο χρόνος τρέχει και είναι αμείλικτος. Δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο ηθοποιός ποτέ βέβαια δεν μπορεί να πει πως μεγάλωσε. Πρόσφατα συμμετείχα σε θεατρικές παραστάσεις, οι οποίες αγκαλιάστηκαν από τον κόσμο. Κανείς δεν γνωρίζει το αύριο. Μόνον ο Θεός.

• Ποια στοιχεία πιστεύετε πως πρέπει να έχει μια ταινία του νέου Ελληνικού κινηματογράφου , για να πλησιάσει την διαχρονικότητα των ταινιών «παλαιάς κοπής» ;

Δυστυχώς, τα δεδομένα πλέον έχουν αλλάξει. Οι παλιές καλές Ελληνικές ταινίες φοβάμαι πως δεν μπορούν να προσεγγιστουν πια. Παλιά υπήρχε ποιότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ακόμη και σήμερα, τόσα χρόνια μετά, όταν παίζονται στην τηλεόραση η τηλεθέαση είναι στα ύψη. Αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος έχει αρχίσει να κουράζεται από αυτήν την παρακμή και νοσταλγεί τον ρομαντισμό και την φινέτσα εκείνης της εποχής, όπως αυτή αντανακλούσε στις ταινίες.

• Ένα από τα εγγόνια σας , ο Ανέστης Βλάχος junior δραστηριοποιείται στον καλλιτεχνικό χώρο. Ποιες θα ήταν οι συμβουλές σας για την πορεία του με τα σημερινά δεδομένα στο χώρο της καλλιτεχνίας και του θεάματος;

Είμαι αντίθετος και το έχω δηλώσει στο παρελθόν. Ο Ανέστης είναι ιδιαίτερα ευφυής και ταλαντούχος, του έχω απόλυτη εμπιστοσύνη, αλλά θα ήθελα να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Είναι υπερβολικά καλό και ηθικό παιδί και ο χώρος ο συγκεκριμένος δεν του ταιριάζει. Αυτή τη συμβουλή του δίνω.

Κε Βλάχο, είναι μεγάλο κληροδότημα  για τους νεότερους , αλλά και ιδιαίτερη χαρά για τους μεγαλύτερους μια συνέντευξή σας. Σας  ευχαριστούμε πολύ !!

Share on Facebook

Tweet

Follow us

Save