CASUS BELLI ΚΑΙ ΑΪ ΣΙΧΤΙΡ
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
Από την εποχή του Πανεπιστημίου θυμάμαι πως έστω και η συζήτηση περί προσφυγή στη Χάγη προκαλούσε ηλεκτροσόκ. Διότι δεν είναι μονάχα ότι δεν ξέρεις τι απόφαση θα βγάλει το διεθνές δικαστήριο, αλλά κυρίως με το που προσφεύγεις αναγνωρίζεις πως έχεις με το άλλο κράτος κάποιο πρόβλημα. Και η Ελλάδα δεν έχει κανένα. Η Τουρκία έχει έναντι της χώρας μας.
Μια Τουρκία που έχει το casus belli για ψωμοτύρι : Υφαλοκρηπίδα, casus belli, χωρικά ύδατα, casus belli, FIR, casus belli, ελληνικοί ροφοί στην Ίμβρο, casus belli, κ.ο.κ. Μια κατάσταση δηλαδή που κατά τη λαϊκή ρήση έχει καταντήσει αηδία.
Τώρα τι ακριβώς μας συγκρατεί ώστε να προχωρήσουμε στην πραγματοποίηση των εθνικών μας δικαιωμάτων κατά το διεθνές δίκαιο, όπως είναι τα 12 μίλια ;
Ο φόβος του casus belli ; Μα επιτέλους, μπορεί η Τουρκία να έχει προπονηθεί στρατιωτικά με τους Κούρδους και τώρα με τους Σύριους, αλλά και η Ελλάδα δεν είναι πρωτόβγαλτη σε πολέμους. Εξάλλου και για να μην κοροϊδευόμαστε, δεν είμαστε εμείς τα καλά παιδιά του Αιγαίου. Δηλαδή όταν οι Τούρκοι παραβιάζουν το FIR μας, εμείς έχουμε κάνει και touch down στο αεροδρόμιο της Σμύρνης !
Κι ας πάμε στα τρία όπλα : Είναι διεθνώς γνωστό που διαθέτουμε από τους αν όχι τους καλύτερους πιλότους στον κόσμο, με μια εξαιρετική αεροπορία που αποτελεί πρότυπο, όλοι την θέλουν στις ασκήσεις τους και από τα θρανία της περνούν πιλότοι από χώρες μέχρι και της μαύρης Αφρικής.
Το ναυτικό μας δεν στηρίζεται μονάχα στο άρτια καταρτισμένο προσωπικό του, μα και σε μία παράδοση χιλιάδων ετών. Όταν εμείς ναυμαχούσαμε στη Σαλαμίνα, κάποιοι άλλοι έβοσκαν γίδια στις στέπες της Μογγολίας αναζητώντας το λίκνο τους.
Και τέλος, ο στρατός μας, που μπορεί να είναι ολιγάριθμος σε σχέση με τον Τουρκικό, αλλά θα πρέπει να θυμίσουμε πως ο Σπαρτιάτης οπλίτης έκανε για 100 Πέρσες, τόσο λόγω της σκληρής του εκπαίδευσης, όσο κυρίως για το υψηλό του φρόνημα. Ένα φρόνημα, που παραμένει ανεπηρέαστο στη διάρκεια των αιώνων.
Δεν ξέρω πραγματικά τι θα συνέβαινε αν ο Ανδρέας βύθιζε το ¨Χόρα¨ ή αν γινόταν εκτεταμένη εμπλοκή το βράδυ των Ιμίων. Αυτό που γνωρίζω είναι πως τα μεμέτια δεν χαμπαριάζουν περί διεθνούς διπλωματίας, εμπάργκο και πολιτικών πιέσεων, ενώ κάτι pacta sunt servanda τα θεωρούν αστεία μπροστά στο ¨δίκαιο του ισχυρού¨. Κι εδώ είναι το ζουμί : Πρέπει να πάψουν να νομίζουν πως αυτοί είναι οι ισχυροί, πως αυτοί είναι οι ανίκητοι, πως αυτοί σε τελικοί ανάλυση είναι οι διεθνείς μάγκες. Ε, λοιπόν η μόνη απάντηση πλέον στα casus belli τους πρέπει να είναι : Άι σιχτίρ !
