Βόλτα στη βιβλιοθήκη – Θεόδωρος Λιμήτσιος
«Τον μήνα με τα δυο φεγγάρια, όταν λάμπει στον ουρανό το μπλε φεγγάρι, γνέθουν οι μοίρες το νόημα της ζωής.
Μια τέτοια νύχτα έρχεται στον κόσμο η Μαρουσώ. Έτσι ξεκινάει η περιπέτεια της ζωής της. Μιας ζωής πολυκύμαντης, όπου η νηνεμία έπεται της καταιγίδας, το φως ακολουθεί το σκοτάδι, και το γέλιο εναλλάσσεται με το κλάμα.»
Μαρουσώ του Θεόδωρου Λιμήτσιου.
Τον Θοδωρή τον γνώρισα το καλοκαίρι του 2013, ένα χρόνο αφού είχα μετακομίσει στη Βιέννη. Είχα ακούσει ότι είχε δημιουργήσει την Ελληνοαυστριακή θεατρική ομάδα «…προς τον ήλιο» και λίγους μήνες πριν είχαν κάνει την πρώτη τους παράσταση-αναλόγιο, ένα αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο. Τον Σεπτέμβριο του 2013 εντάχθηκα κι εγώ στην ομάδα κι εκτός από την συνεχή συνεργασία μας όλα αυτά τα χρόνια, γίναμε και πολύ καλοί φίλοι. Ανήσυχος και δημιουργικός άνθρωπος ο Θοδωρής, δεν μπορούσε να μείνει περιορισμένος στην ηθοποιία και στη σκηνοθεσία. Έτσι αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στη συγγραφή. Και ευτυχώς!
Όταν έπιασα στα χέρια μου τον Ιούνιο του 2020 το πρώτο του βιβλίο, ομολογώ ότι αισθανόμουν αμηχανία. «Κι αν δεν μου αρέσει, τι θα του πω; Δεν μπορώ να του πω ψέματα, είναι φίλος μου. Αλλά και να μη μου αρέσει, δεν σημαίνει ότι δεν αρέσει σε άλλους αναγνώστες»…
Είχε μπει ο Ιούλιος και είχα πάει για λίγες μέρες στην Ελλάδα. Πήγα στην παραλία Βάρκες στην Άφυτο στη Χαλκιδική, στο ένα από τα μέρη που μεγάλωσα. Η θάλασσα είναι μία από τις μεγάλες μου αγάπες και αυτή η συγκεκριμένη παραλία είναι το μέρος στο οποίο είχα έρθει όταν στα 5 μου «δραπέτευσα» από το σπίτι των παππούδων μου. Πήρα στα χέρια μου το βιβλίο του Θοδωρή και ξεκίνησα να το διαβάζω.
Ιούνιος 2021 και εκδίδεται το δεύτερο βιβλίο του. Πήγα αμέσως στο βιβλιοπωλείο και το προμηθεύτηκα. Δεν το διάβασα όμως αμέσως. Περίμενα να πάω πάλι εκεί στην αγαπημένη μου παραλία για το ανοίξω. Γιατί είναι υπέροχο και ανεκτίμητο, όταν δραπετεύεις να έχεις καλή παρέα!
Αγαπημένε μου φίλε και συνεργάτη Θοδωρή, σ’ ευχαριστώ για τα όμορφα και μοναδικά ταξίδια που μου χάρισες με τα βιβλία σου, για όλες αυτές τις εικόνες, τις κινηματογραφικές σκηνές, για αυτό το κάτι παλιό με έναν καινούριο τρόπο. Εύχομαι να γίνει συνήθεια και κάθε καλοκαίρι που θα επιστρέφω σ’ αυτόν τον ευλογημένο τόπο, να κρατώ στα χέρια μου κι ένα νέο σου βιβλίο, συνεργό και συνοδοιπόρο σε ένα καινούριο ταξίδι!
