ΠΕΤΡΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ: Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΤΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
Γεννήθηκε στην Κρήτη και σπούδασε βιολί στα ωδεία των Αθηνών. Στα 1930 εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια και αρχικά ίδρυσε σχολή βιολιού και πιάνου στην Ιμπραημία. Οικογενειακοί όμως λόγοι τον ανάγκασαν να τη διαλύσει. Παράλληλα, εμφανιζόταν με την πρώτη του σύζυγο στο πιάνο στον κήπο του αλεξανδρινού ¨Peitit Trianon¨. Σ΄ αυτόν τον κήπο λανσάρονταν πολλά τραγούδια και αρκετοί τραγουδιστές περάσαν από εκεί, όπως ο Βαγγέλης Κοντογιάννης, κ.ά. Ο Βάσος Σεϊτανίδης παρουσιάζοντας τον σε σχετική τιμητική βραδιά στα 1948 τονίζει πως ¨ο Ιωαννίδης μ΄ όλο πούχει σκορπίσει ωραίους πρωτότυπους τόνους στο ελαφρό τραγούδι, μας έχει χαρίσει δείγματα δυνατής κλασικής έμπνευσης που θα μιλούσε γι΄ αυτά και η πιο αυστηρή κριτική¨.
Κατά τη διάρκεια του πολέμου συμπράττει ως μαέστρος σε διάφορα μουσικά πολυσύχναστα κέντρα, ενώ διεύθυνε και ορχήστρες θεάτρων. Μετά τη συνταξιοδότηση του Σπύρου Παπασταθόπουλου, τον αντικατέστησε στη διδασκαλία μουσικής των αλεξανδρινών κοινοτικών ορφανοτροφείων και στα 1953 τον βρίσκουμε να διδάσκει στο Μπενάκειο Ορφανοτροφείο Θηλέων, στο Κανισκέρειο Ορφανοτροφείο Αρρένων και στις Πατριαρχικές Σχολές, ενώ στα 1957 ανέλαβε τη διεύθυνση του Παραρτήματος του Ωδείου Αθηνών.
Είχε συνθέσει μουσικά τραγούδια με ενορχήστρωση και για βιολί. Έγραψε οπερέτες που παίχτηκαν τον καιρό του πολέμου από μουσικά συγκροτήματα, όπως το ¨Ξανανθίζουν τα ρόδα¨ που ανέβασε στο θέατρο ¨Λούνα-Παρκ¨ η Σοφία Βέμπο με το θίασο της. Κάποια από τα τραγούδια που συνέθεσε είναι και τα εξής τανγκό : ¨Πρέπει να ζήσουμε¨, ¨Λίγη χαρά, λίγη συμπόνοια¨, ¨Μάνα μας γλυκιά¨, ¨Δεν ζηλεύω¨, ¨Για το χατίρι σου μεθώ¨, ¨Έλεγα πως θα συνηθίσω¨, ¨Αν μπορούσα¨, ¨Σαν κι αυτά τα μάτια δεν είδα πουθενά¨, κ.ά., καθώς και τα ¨Ιμπραημιώτησα¨ (fox-trot), ¨Για Σαλάμ, για Σκεντερία¨ (βαλς), ¨Χώρα λατρευτή¨ (ανατολίτικο), κ.ά.
Αργότερα μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου και πέθανε.
Ως τεκμήριο του αιγυπτιώτικου ταλέντου του ας μεταφέρουμε εδώ τους στίχους που είχε γράψει το 1961 – μαζί με τη μουσική – του τραγουδιού ¨Χώρα λατρευτή¨ και είχε τραγουδήσει ο Περικλής Βάγιας, τραγούδι που αναφερόταν στην πολυαγαπημένη Αίγυπτο :
Φεύγοντας Αίγυπτος γλυκιά
ένα έχε γεια σ΄ αφήνω
κι ένα κομμάτι απ΄ την καρδιά
παντοτινά σου δίνω.
Με ματωμένη την ψυχή
ζητώ καινούργια μέρη
θα φύγω πια και αντηχεί
της ξενιτειάς τ΄ αγέρι.
Όπου βρεθώ χώρα χρυσή
σένα θυμάμαι ω νια
με νοσταλγία περισσή
ευτυχισμένα χρόνια
Ένα σκοπό λυπητερό
σου τραγουδώ με πόνο
να ευτυχήσεις θα χαρώ
αυτό ποθώ και μόνο.
Ω ! Χώρα λατρευτή
δυο αγάπες έχω στην καρδιά
του τόπου μου κι εσένα.
Ω ! Χώρα ζηλευτή
με πίκρα μέσα μου βαθιά
φεύγω μακριά στα ξένα.
Πηγές : Δ. Σεβαστοπούλου ¨Η Αλεξάνδρεια που φεύγει¨, Αλεξάνδρεια 1953, σ. 163 – Ευγ. Μιχαηλίδης ¨Βιβλιογραφία Ελλήνων Αιγυπτιωτών¨, Αλεξάνδρεια 1966, σ.σ. 313-315 – Αναμνήσεις Ευάγγελου Κολέτσου (3/1998) – Αιγυπτιώτικο Αρχείο Ν. Νικηταρίδη – Αρχείο Κουνάδη – Αρχείο Φ. Μπρουσιανού – ¨Ο Βάσος Σεϊτανίδης παρουσιάζει βραδιά του Αλεξανδρινού Μουσικοσυνθέτη Πέτρου Ιωαννίδη¨, Αλεξάνδρεια 1948, σ. 7
