Η Πασχαλίτσα και ο σοφός της φίλος, το χάσκι
Maria Moschou
Η Πασχαλίτσα δεν ένιωθε καλά το τελευταίο διάστημα και ανησυχούσε πολύ. Της είπαν λοιπόν οι φίλοι της πως στο διπλανό βασίλειο έχει έρθει ένα νέο χάσκι, το οποίο θεραπεύει όλα τα βότανα με όλα τα βότανα του δάσους. Κανένα ζώο δεν είχε σκεφτεί ποτέ πόσο σοφή είναι η φύση και πόσα θαυματουργά βότανα υπάρχουν σε αυτήν.
Επισκέπτεται λοιπόν η Πασχαλίτσα το χάσκι. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβε πως τα μάτια αυτού του ζώου ήταν τόσο διαπεραστικά που θα καταλάβαινε αμέσως τι της συμβαίνει. «Τα φτερά σου έχουν λαβωθεί αρκετές φορές» της είπε «αλλά μην ανησυχείς, θα σε ξαναφτιάξω και μάλιστα ακόμη καλύτερη».
Η Πασχαλίτσα τον κοίταζε με απορία. Πως μπορεί άραγε να μου επιδιορθώσει τα ραγισμένα μου φτερά, πως μπορεί να επαναφέρει τη λάμψη του υπέροχου κόκκινου χρώματος που είχε το σώμα μου και πως θα μπορέσει άραγε να αναπληρώσει τις μαύρες μου λαμπερές πιτσιλιές που με χαρακτηρίζουν? Τα μάτια όμως αυτού του περίεργου νέου θεραπευτή ήταν σα να της ψιθύριζαν: εμπιστεύου με!
Πέρασε αρκετός καιρός και το δύο ζώα άρχισαν να γίνονται φίλοι και να μοιράζονται τα προσωπικά τους. Και το χάσκι είχε λαβωθεί, αλλά σε αυτόν είχε λαβωθεί η καρδιά του δύο φόρες και έτσι επέλεξε τη μοναξιά στη ζωή του. Όχι, πως δεν είχε σύντροφο, συζούσε με την κ. καρακάλ, την αγριόγατα. Και συζούσαν πολλά χρόνια στη σπηλιά που είχαν επιλέξει.
Πέρασε αρκετές καιρός και μία μέρα η πασχαλίτσα στέλνει έντρομη στο φίλο της μήνυμα. «Πρέπει να σε επισκεφτώ το συντομότερο δυνατό, γιατί πάλι δε νιώθω καλά.»
Ο καλός της φίλος, πάντα πρόθυμος να βοηθήσει της μήνυσε να πάει την επόμενη μέρα. Τρέχοντας έφτασε την επομένη στο θεραπευτή της. «Δεν είμαι καλά σου λέω και θέλω να με πιστέψεις. Έχω μεγάλο προαίσθημα και δεν υπερβάλλω ποτέ.» Το χάσκι την είδε πολύ αναστατωμένη και προσπάθησε να την ηρεμήσει. Άρχισε λοιπόν να της διηγείται γιατί επέλεξε τη μοναξιά στη ζωή του, ότι την είχε επιλέξει πολύ συνειδητά, άρχισε να της μιλάει για τη συμβίωσή της με την αγριόγατα, η οποία πολλές φορές ήταν όνομα και πράγμα και για την αντίδρασή του όταν λαβώθηκε η καρδιά του για πρώτη φορά. Και μετά συνέβη κάτι μαγικό….. άρχισε να της μιλάει για την πίστη που πρέπει να έχουμε στη ζωή και να ονειρευόμαστε… να ονειρευόμαστε τα πιο όμορφα πράγματα για εμάς και θα έρθουν.
Μα τι μου λέει τώρα? Σκεφτόταν μέσα της η πασχαλίτσα. Είναι δυνατόν εγώ να του λέω πως δε νιώθω καλά κι εκείνος να μου μιλάει για όνειρα?
Τον εμπιστευόταν όμως…. Τον εμπιστευόταν όσο είχε εμπιστευτεί πολύ λίγα ζώα σε όλα τα βασίλεια που είχε βρεθεί.
Τι της είχε πει? Πως χρωστάει κάποιο μεγάλο δώρο στην αγριόγατα και μόλις της το κάνει θα ακολουθήσει το όνειρό του? Πως δεν αξίζει να αφήνουμε κανένα ζώο να μας στενοχωρεί? Πως το χτες πέρασε και δεν ξαναγυρίζει? Πως κανένα ζώο δεν έχει δικαίωμα να μας κρίνει για το χρώμα μας και την καταγωγή μας?
Χμμ…. Πολλά ερωτήματα της είχε δημιουργήσει σε εκείνη την επίσκεψη.
Φτάνοντας στο σπίτι της έπεσε αποκαμωμένη για ύπνο. Την είχε σημαδέψει αυτή η συζήτηση σήμερα. Ονειρεύτηκε πως πηγαίνει στο ιατρείο του φίλου της, αλλά δεν έφτανε. Έπρεπε να περάσει πολλά εμπόδια. Το τελευταίο εμπόδια ήταν ένα πανέμορφο κούτσουρο με δύο κόκκινες καρδιές επάνω του, οι οποίες ήταν απομακρυσμένες. Τι κρίμα, σκέφτηκε, να τη φέρω πιο κοντά, έχουν τόσο υπέροχο, βελούδινο κόκκινο χρώμα. Όσο και να προσπαθούσε να ενώσει τις καρδιές τόσο εκείνες απομακρυνόταν, μέχρι που έπεσαν κάτω.
Η πασχαλίτσα τινάχτηκε από τον ύπνο της. Ουφ, όνειρο ήταν, σκέφτηκε. Ξαναπέφτει για ύπνο και το όνειρο συνεχίζεται. Εκείνη να παλεύει να ενώσει τις καρδιές και να μην ξέρει πως. Ξαφνικά βρίσκει ένα μακρόστενο κοντάρι και λέει μέσα της ..με αυτό θα ενωθούν οι καρδιές. Χαρούμενη στο όνειρό της ότι βρήκε λύση ψάχνει για τις καρδιές, αλλά οι καρδιές είχαν εξαφανιστεί.
Ξύπνησε το επόμενο πρωί σκεπτόμενη τον καλό της φίλο. Τι κρίμα που δεν κατάφερα να τον βοηθήσω και να του ενώσω τις καρδιές, σκέφτηκε. Ελπίζω να πάνε όλα καλά για εκείνον. ‘Άλλωστε είναι ένα τόσο καλόβολο ζώο, βοηθάει τα ζώα σε όλα τα βασίλεια, ακόμη και στα πιο απομακρυσμένα. Του αξίζουν τα καλύτερα.
«Είδες λοιπόν?» είπε η πασχαλίτσα στον εαυτό της «που καμιά φορά τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως φαίνονται?»
Πόσο θα ήθελε να είναι ευτυχισμένος ο καλός της φίλος. Και εκεί που κάθεται στην αυλή της και τα σκέφτεται όλα αυτά…. της έρχεται ένα μήνυμα…
«Μην λυπάσαι, διότι επέλεξα πρώτα την απομόνωση μέσα σε όλα τα βασίλεια και ανάμεσα σε όλα τα ζώα… και μετά θα ακολουθήσει το επόμενο μονοπάτι που είναι καθαρά προσωπικό και αυθεντικό.»
Ήταν η πιο ωραία φράση που είχε ακούσει η πασχαλίτσα ποτέ της. Ίσως τελικά να μπορέσει μόνος του να ενώσει τις καρδιές που θέλει εκείνος και να μη χρειάζεται βοήθεια από κανέναν.
Μ.Μ Παραμύθια για μεγάλου
