Το παγόνι και η πέρδικα
Maria Moschou
«Θέλω να περάσω την αυριανή μέρα μαζί σας», είπε το παγόνι στην πέρδικα και στη φίλη της τη χήνα. Εκείνες ήταν μόνο για δύο μέρες ακόμη στο βασίλειο που ζούσε, μετά θα επέστρεφαν στο δικό τους. Την άλλη μέρα πράγματι τους έδειξε όλα τα υπέροχα πράγματα που είχε εκείνο το πανέμορφα πάρκο. Κι εκείνο τα λαμπερό σπίτι στη μέση του δάσους δε θα το ξεχάσουν ποτέ οι δύο φίλες. «Μου αρέσει πολύ η παρέα σου», είπε το παγόνι στην πέρδικα. η πέρδικα γέλασε. Πόσες φορές το είχε ακούσει αυτό και πόσες φορές δεν ίσχυε. Το παγόνι κάθισε δίπλα της και της διηγήθηκε τη ζωή του. Της είπε για την πάπια που ήταν μαζί της πολύ καιρό, της είπε για την όμορφη του κόρη και για τον πανέξυπνο και δραστήριο πατέρα. Της εξιστόρησε μυστικά του προσπαθώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να την κάνει να του ανοιχτεί. Η πέρδικα όμως είχε πάρει το μάθημά της στη ζωή. Το βασίλειο που ζούσε, την είχε προδώσει αρκετές φορές. Δε μίλαγε, δεν έλεγε τίποτε για τον εαυτό της, μόνο άκουγε. Εξάλλου είχε στο νου της και εκείνον τον περήφανο αετό πίσω που δεν ήθελε να προδώσει. «Άσε με να σε γνωρίσω», της είπε το παγόνι. «Μα που είναι και αυτή η φίλη μου τώρα» αναρωτήθηκε η πέρδικα, ακόμη εξερευνεί το άγνωστο βασίλειο? ‘Άσε με να σε γνωρίσω», ξανάπε το παγόνι. Εκείνη έκανε πως δεν άκουσε, γιατί δεν ήθελε να το πληγώσει. Δεν της άρεσε να πληγώνει τους άλλους. Εξάλλου ήταν πολύ ευγενικό παγόνι και τη συγκίνησε η ιστορία του με την πάπια.» Μα γνωριστήκαμε» του απαντά… Το παγόνι μαζεύτηκε… κατάλαβε…. «Θα επιμείνω» της είπε, «θα βάλω τα μεγάλα μέσα να σε κερδίσω». Η πέρδικα χαμογέλασε, γιατί ήξερε ότι ήταν απλώς ο ενθουσιασμός της στιγμής και ότι ακόμη πονούσε το παγόνι για την πάπια. Κι εκείνη δεν έβγαζε στιγμή από το μυαλό της τον αετό. Περίμενε πως και πως να τον συναντήσει. Η πέρδικα και η χήνα επέστρεψαν στο βασίλειο τους την επόμενη μέρα, ευχαριστώντας τον θερμά. Το παγόνι πράγματι σκέφτηκε κάτι πολύ σπουδαίο για να αποδείξει το πραγματικό ενδιαφέρον. Και έτσι ξεκίνησε μία όμορφη φιλία και συνεργασία. «¨Άσε με σε παρακαλώ να σε γνωρίσω» της ξανάπε από μακριά το παγόνι. Η πέρδικα ανένδοτη. είχε στο μυαλό της εκείνον τον αετό, που φέρθηκε τόσο άδικα. «Ας μη χαλάσουμε την όμορφη φιλία που έχουμε» του είπε » μου είναι πιο σημαντικό να έχω καλούς φίλους στη ζωή, γιατί στην αγάπη έχω σταθεί άτυχη». «Πέρδικα» της είπε ξαφνικά το παγόνι. «Ξαναμίλησα με την πάπια. Τη θέλω, την αγαπώ, δε μπορώ να ζήσω χωρίς αυτήν». Η πέρδικα ξαναχαμογέλασε…. Τουλάχιστον ο καλός της φίλος στάθηκε τυχερός…… Ξαναβρήκε την αγάπη του…..
Κι εκείνη για άλλα μια φορά δε έπεσε έξω στην κρίση της…………!
Παραμύθια για μεγάλους Μ.Μ.
