Αρχή της Ινδίκτου: Πάμε πάλι!
Άρη Δαβαράκη
Καλό μήνα σε όλους και όλες, μικρούς, μεγάλους, φίλους και “εχθρούς”. Πολλή ζέστη, ε; Βγαίνεις από το ντους και στάζεις φρέσκο μυρωδάτο ιδρώτα και σαπούνι! Γενικά δύσκολα. Όλη αυτή η αναστάτωση του παρανοϊκού Ερντογάν και όλα όσα συνεπάγεται, νέους εξοπλισμούς, συμμαχίες, έξοδα δισεκατομμυρίων για όπλα σε μία εποχή με πολύ μεγάλες ανάγκες ανθρώπινες, εχθρότητα, θυμό, απειλή, όλα αυτά και άλλα πολλά μαζί με τους περιορισμούς και τη “νέα ζωή” παρέα με τον κορονοϊό (και ότι αυτός συμβολίζει για το μέλλον του πλανήτη μας) έχει ήδη αναδείξει το 2020 σε μία χρονιά που θα την θυμούνται όλοι.
Από τα παιδάκια που από σήμερα φοράνε μάσκα στον βρεφονηπιακό σταθμό, μέχρι τους νέους που προετοιμάζονται για το μέλλον τους “στο σκότος το ψηλαφητό”, τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, όλους αυτούς που “δεν χρειάζονται πια” στους χώρους εργασίας και δουλεύουν από το σπίτι, τους γιατρούς και τους νοσηλευτές, τους συγγενείς και φίλους όσων έχουν ήδη μολυνθεί, τους πενθούντες και βάλε και βάλε και βάλε. Ώρα είναι να πάρουμε και τα όπλα μέσα σε αυτό το χαμό – πράγμα που δεν είναι πια επιστημονική φαντασία αλλά μία ενδεχόμενη πραγματικότητα που την διαμορφώνει ένας ακραίος άρρωστος εγκέφαλος που θέλει πριν πεθάνει να δει τον εαυτό του επικεφαλής του νέου οθωμανισμού, κόντρα σε όλους και σε όλα.
ΟΚ. Έχει δει πολλά η ανθρωπότητα και τα έχει όλα ξεπεράσει. Υπομονή λοιπόν επιμονή αποφασιστικότητα και πάνω από όλα ενότητα. Ο καθείς και τα όπλα του αλλά πάντα ενωμένοι και όλοι μαζί.
Αρχή της Ινδίκτου: Πάμε πάλι!
