Αλέξανδρος Καζαμίας: Ενάμιση χρόνο στα βουλευτικά Έδρανα
Αξιότιμε Κε Καζαμία είστε Ομογενής γέννημα-θρέμμα, πως αποφασίσατε να κατεβείτε στην πολιτική αρένα.
Η κρίσιμη στιγμή ήταν όταν ο κ. Τσίπρας εξαπάτησε τον λαό και μετέτρεψε το «Όχι» του Δημοψηφίσματος του 2015 σε ένα υποτακτικό «ναι». Θεώρησα ότι αυτή η στάση έβλαψε τη χώρα και την αριστερά. Αποφάσισα τότε να παρέμβω με συνεντεύξεις και άρθρα. Αυτά κίνησαν την προσοχή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, η οποία ζήτησε να συναντηθούμε. Οι κοινές ανησυχίες μας, ο δυναμισμός της και η θερμή σχέση που αναπτύξαμε, μας έκανε να συνεργαστούμε. Στις Ευρωεκλογές του 2019, ζήτησε να είμαι υποψήφιος αλλά αρνήθηκα, διότι απέφευγα την επαγγελματική ενασχόληση με την πολιτική.
Στις εθνικές εκλογές του 2019 δέχτηκα να μπω, τιμητικά, στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Έβλεπα πως έπρεπε να τη στηρίξω περισσότερο προκειμένου να επιστρέψει στη Βουλή, και γιατί είναι ικανότατη πολιτικός, αλλά κυρίως διότι τήρησε στάση αρχής στα γεγονότα του 2015. Θεωρούσα προσβλητικό για την αριστερά να επανεκλεγεί ο Τσίπρας πρωθυπουργός αφού πρόδωσε τη λαϊκή βούληση εφαρμόζοντας το γ’ μνημόνιο. Και ήξερα πως η Πλεύση Ελευθερίας δεν επρόκειτο ποτέ να συνεργαστεί μαζί του.
Στο άκουσμα ότι εκλεγήκατε Βουλευτής και μάλιστα Επικρατείας, τι ήταν το πρώτο πράγμα που σκεφτήκατε;
Σκέφτηκα ότι «αλλάζει η ζωή μου». Είχα επιστρέψει στην Αγγλία. Την Τετάρτη μετά τις εκλογές, με πήρε τηλέφωνο η Ζωή Κωνσταντοπούλου να μου πει ότι η εκλογή μου θεωρείται πλέον πιθανή. Πρέπει εδώ να εξηγήσω ότι την Κυριακή των εκλογών έφυγα αργά θεωρώντας πως δεν έχω εκλεγεί. Είχα ακούσει κάποιον αναλυτή στην τηλεόραση να λέει ότι η Πλεύση πρέπει να διεκδικήσει μια έδρα στο Επικρατείας, αλλά επέστρεψα στην Αγγλία χωρίς να βασίζομαι σε αυτό. Ένιωθα μάλιστα ανακούφιση, διότι υπήρχαν πολλά θετικά στην παραμονή μας στην Αγγλία. Όμως το πρώτο που σκέφτηκα όταν άκουσα τα νέα ήταν ότι «η ζωή μας αλλάζει». Το ίδιο είχα σκεφτεί για την Πλεύση Ελευθερίας τη νύχτα των εκλογών. Τώρα αυτό περιλάμβανε κι εμάς.
Ποιο ήταν το συναίσθημά σας που κυριάρχησε μετά το πέρας της ορκωμοσίας και της πρώτης συνεδρίασης;
Αρχικά, είχα μεγάλη αγωνία να γίνω κύριος των δυνατοτήτων που μου έδινε το αξίωμα του βουλευτή. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τα παρεμβατικά εργαλεία του αξιώματος θεσμικά, αλλά με αντισυμβατικό τρόπο και δυναμισμό. Γι’ αυτό, έπρεπε να μάθω τη διαδικασία, να βρω δική μου μέθοδο στην ανάγνωση των νομοσχεδίων και να ξεκαθαρίσω το ρόλο μου ως Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου. Σημαντική βοήθεια μού παρείχε ο πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος, τον οποίο θαύμαζα από νέος. Είχα δύο ουσιαστικές συναντήσεις μαζί του μετά την εκλογή μου.
Σύντομα η αγωνία έδωσε τη θέση της στη μαχητικότητα, αλλά γνώρισα και έντονες συγκινήσεις. Δεν ήταν μόνο ότι έβλεπα να πραγματοποιείται μπροστά στα μάτια μου η επιθυμία να δω την Πλεύση Ελευθερίας στη Βουλή. Ήταν επίσης συγκινητικό να ψηφίζουμε για πράγματα που διαμόρφωναν την Ιστορία της χώρας: την εκλογή Προέδρου της Βουλής, την Ψήφο Εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση, την Πρόταση Δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, και κάποια εμβληματικά νομοσχέδια, όπως η άρση των εμποδίων για την Ψήφο των Αποδήμων, το οποίο – όπως ξέρετε – προκάλεσα ο ίδιος. Σε όλα αυτά, βεβαίως, με διακατέχει υψηλό αίσθημα ευθύνης. Όμως αυτό το ένιωθα και όταν δίδασκα στο πανεπιστήμιο. Δεν το ανακάλυψα ξαφνικά όταν έγινα βουλευτής.
Πέρασε 1,5 χρόνος από τότε, είστε Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του Κόμματός σας και συμμετέχετε σε διάφορες επιτροπές. Μετανιώσατε καθόλου που πήρατε την απόφαση να πολιτευτείτε, μιας και αυτή επηρεάζει την πανεπιστημιακή σας καριέρα;
Αν είχα μετανιώσει, θα είχα ήδη παραιτηθεί από καιρό. Όμως δεν σας κρύβω ότι μου λείπει το πανεπιστήμιο. Ποτέ δεν είχα τη φιλοδοξία να κάνω πολιτική καριέρα, και γιαυτό δεν υπήρξα ποτέ μέλος κόμματος ως τα 48 μου χρόνια. Στην Πλεύση Ελευθερίας βρέθηκα για τους ιστορικούς λόγους που προανέφερα: την προδοσία του Δημοψηφίσματος του 2015, το γ’ μνημόνιο, και τη βαθιά αλλοτρίωση του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως ο φυσικός χώρος μου είναι το πανεπιστήμιο. Αργά ή γρήγορα, θα επιστρέψω εκεί.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το μεγαλύτερό σας επίτευγμα στη σύντομη παρουσία σας στη Βουλή.
Αυτό θα πρέπει να το κρίνουν άλλοι. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι στον ενάμιση χρόνο που πέρασε, δούλεψα σκληρά, και βρέθηκα στο επίκεντρο πολλών εξελίξεων. Επίσης, σε καμία περίπτωση δεν προσέγγισα το ρόλο του βουλευτή με τρόπο διεκπεραιωτικό. Προσπαθούσα διαρκώς να αλλάζω κάποια δεδομένα και να έχω διακριτή συμβολή – δηλαδή να λέω εκείνα που συνήθως δεν θα έλεγαν οι άλλοι. Αν τώρα το πέτυχα ή όχι, και ποιες ήταν οι σημαντικότερες προσπάθειές μου, αυτό ας το αποτιμήσει κάποιος άλλος, με λιγότερο υποκειμενική ματιά.
Έχει συζητηθεί καθόλου η επαναφορά της πρότασης της καθιέρωσης Παγκόσμιας Ημέρας Απόδημου Ελληνισμού. Εδώ να σας θυμίσω ότι τον Ιούνιο του 2020 η πρόταση του Συλλόγου μας στην Επιτροπή, μέσω διαδικτυακής σύνδεσης, ήταν να καθιερωθεί η 29η Απριλίου ήμερα γεννήσεως και θανάτου του μεγάλου μας ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη.
Γνωρίζω την πρότασή σας και την αποδέχομαι. Έχω γράψει αρκετές μελέτες για την ιστορική Αλεξάνδρεια του Καβάφη και πιστεύω ότι πρόκειται όντως για την πιο εμβληματική μορφή του Ελληνισμού της Διασποράς. Η Πλεύση Ελευθερίας υπήρξε το μόνο κόμμα που υπέβαλε σχόλια στη διάρκεια της δημόσιας διαβούλευσης για το Στρατηγικό Σχέδιο της Κυβέρνησης για τον Απόδημο Ελληνισμό, 2024-2027. Ανάμεσα στις προτάσεις μας ήταν και η καθιέρωση της 29ης Απριλίου ως Παγκόσμιας Ημέρας Αποδήμου Ελληνισμού.
Ξέρετε, το ίδιο το Στρατηγικό Σχέδιο της Κυβέρνησης προβλέπει την καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας για τους Απόδημους. Εμείς, απλώς, προτείναμε πέρσι, όπως και εσείς παλαιότερα, την 29η Απριλίου, ημέρα γέννησης – και θανάτου – του Κ.Π. Καβάφη. Δυστυχώς όμως, ακόμη δεν λάβαμε απάντηση. Για να καθυστερεί τόσο, φαίνεται πως η Κυβέρνηση το σκέφτεται πολύ βαθιά!
Πιστεύετε ότι θα ξανά λειτουργήσει το ΣΑΕ (Συμβούλιο Απόδημου Ελληνισμού). Αιτιολογήστε μας την απάντηση σας.
Στο ορατό μέλλον, δεν το βλέπω. Έκανα αλλεπάλληλες Επίκαιρες Ερωτήσεις στον Υφυπουργό Εξωτερικών για τα θέματα των Αποδήμων, και η μόνη απάντηση που λαμβάνω είναι ότι η επαναλειτουργία του ΣΑΕ αναβάλλεται ούτως ώστε να γίνει «σωστά». Όμως πλησιάζουμε τα 15 χρόνια χωρίς το ΣΑΕ. Το Στρατηγικό Σχέδιο για τον Απόδημο Ελληνισμό, προβλέπει ότι μέχρι το 2027 θα πρέπει να προετοιμαστεί η επανεκκίνηση του ΣΑΕ. Αυτό, βεβαίως, είναι αντισυνταγματικό, αφού η λειτουργία του ΣΑΕ απαιτείται από το Άρθρο 108 του Συντάγματος.
Αν η Κυβέρνηση ήθελε να το επαναλειτουργήσει, θα το είχε κάνει. Είναι σαφές ότι εφευρίσκει τεχνάσματα για να καθυστερεί. Ο νόμος 4781/2021 του Υπουργείου Εξωτερικών περιέχει έξι άρθρα (452-457) για την αναδιοργάνωση του ΣΑΕ. Όμως αυτά είναι τόσο πρόχειρα και αλλοπρόσαλλα, ώστε εύκολα συμπεραίνει κανείς ότι πρόκειται για ρυθμίσεις μόνο για το θεαθήναι. Τέσσερα χρόνια μετά, τίποτα από αυτά δεν έχει υλοποιηθεί.
Πως βλέπετε την πρόταση του Συλλόγου μας, Ήφαιστος Βιέννης, στην δημιουργία ενός ανεξάρτητου Φορέα με το όνομα ¨Global Union of Greek Diaspora”, που να μην εξαρτάται από την Ελληνική Πολιτεία όπως το ΣΑΕ.
Βλέπω θετικά κάθε προσπάθεια αυτοοργάνωσης των Αποδήμων. Έχω στο παρελθόν υποστηρίξει τέτοιες προσπάθειες και θα συνεχίσω να το κάνω. Αν τώρα προτείνετε μια παγκόσμια συνομοσπονδία, η πρώτη σκέψη μου είναι ότι πρακτικά, αυτό θα απαιτήσει μεγάλο κόπο που, υπό τις παρούσες συνθήκες, ίσως δε βρει την ευρεία στήριξη που απαιτείται. Το κύριο ερώτημα είναι τι θα προσφέρει μια Παγκόσμια Ένωση Αποδήμων που σήμερα δεν παρέχεται από τις τοπικές και περιφερειακές οργανώσεις τους. Αν αυτό είναι κάτι σημαντικό, τότε πιστεύω πως θα υπάρξει ευρεία στήριξη. Επομένως, συζητώ την ιδέα με ανοιχτό μυαλό, αρκεί να δούμε πιο καθαρά τους στόχους μιας τέτοιας Ένωσης.
Στο πρόσωπό σας εκπροσωπείται όλη η Ομογένεια στην Ελληνικό Κοινοβούλιο, ασχέτως Κόμματος. Ποιο μήνυμα θα θέλατε να της στείλετε μέσω του Ήφαιστου Βιέννης.
Για όσους δεν είδαν το ευχητήριο μήνυμα που έστειλα μέσω του φιλόξενου εντύπου σας, εύχομαι καταρχήν σε όλους Ευτυχισμένο το 2025, με υγεία, ειρήνη, χαρά και δημιουργικότητα.
Ομολογώ, ωστόσο, ότι με ανησυχεί που σήμερα (αφού παρέδωσε την έδρα του ο βουλευτής, Όθων Ηλιόπουλος) είμαι πλέον ο μόνος Έλληνας βουλευτής που όντως προέρχεται απ’ τη Διασπορά. Θα έπρεπε να υπήρχαν περισσότεροι, ιδίως όταν ο εκλογικός νόμος που ίσχυσε το 2023 προέβλεπε ποσόστωση: 3 από τους 15 βουλευτές του Επικρατείας να είναι από τη Διασπορά. Τελικά, όλα τα κόμματα έβαλαν τους 3 βουλευτές της Διασποράς χαμηλά, σε μη εκλόγιμες θέσεις, με αποτέλεσμα κανένα να μην εκλέξει βουλευτή από τη Διασπορά, πλην του κ. Ηλιόπουλου, ο οποίος παραιτήθηκε πέρσι. Εγώ, όπως ξέρετε, δεν μπήκα στο Επικρατείας με την ποσόστωση. Εξελέγην ως Ελλαδίτης βουλευτής, διότι οι παράλογοι όροι του παλιού εκλογικού νόμου δεν μου επέτρεπαν να εγγραφώ στους καταλόγους ως Έλληνας του Εξωτερικού, κι ας έχω γεννηθεί και ζήσει όλη τη ζωή μου στο εξωτερικό.
Το μήνυμά μου στους Έλληνες του Εξωτερικού είναι διπλό. Δεν πρέπει να χάνουμε ποτέ τους δεσμούς μας με την Ελλάδα, όσο και αν αυτή μας απογοητεύει. Η χώρα έχει πάντα την ανάγκη μας, διότι η Διασπορά έπαιξε ζωτικό ρόλο στη διαμόρφωση του ανεξάρτητου νεοελληνικού κράτους. Αρκεί να θυμηθείτε τη Φιλική Εταιρεία, τον Κοραή, το Σολωμό, τον Κάλβο και άλλους. Όμως η Ελλάδα μας έχει ανάγκη και τώρα, διότι μετά την Κρίση είναι ένας τόπος που γερνάει, παρακμάζει και χάνει πολλά από τα δυνατά μυαλά της που φεύγουν για το εξωτερικό. Ταυτόχρονα, και εμείς έχουμε ανάγκη την Ελλάδα, διότι αυτός είναι ο τόπος καταγωγής μας, που μας δίνει την ξεχωριστή ταυτότητά μας μες στον κόσμο. Το να αρνούμαστε αυτό που είμαστε ή να αδιαφορούμε για αυτό, είναι μια πράξη αυτοακρωτηριασμού. Οι στενοί δεσμοί της Διασποράς με την Ελλάδα, επομένως, είναι μονόδρομος – χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να χάνει κανείς τη στενή επαφή του με τις φίλες χώρες που τον φιλοξενούν στο εξωτερικό.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Εγώ ευχαριστώ!
