1683–2023: 340 χρόνια από τον Αγώνα υπεράσπισης της Βιέννης από τους Τούρκους
Κωνσταντίνος Αποστολόπουλος
Στις 12 Σεπτεμβρίου γιορτάζεται στην Βιέννη η νίκη που οδήγησε στην καταστροφική ήττα των Τούρκων και σώθηκε η Δύση από τον κίνδυνο του εξισλαμισμού.
Τον Αύγουστο του 1682, ο σουλτάνος Μωάμεθ Δ’ αποφάσισε να πολεμήσει εναντίον της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο αυτοκράτορας Λεοπόλδος Α’ συνήψε τότε συμμαχίες με τη Βαυαρία, την Πολωνία και τη Σαξονία και έλαβε οικονομική υποστήριξη από τον Πάπα Ιννοκέντιο ΙΔ’. Η συμμαχία με την Πολωνία περιλάμβανε την αλληλοϋποστήριξη σε περίπτωση επίθεσης των Οθωμανών στην Κρακοβία ή τη Βιέννη.
Στα τέλη Μαρτίου 1683, η τουρκική δύναμη, υπό τη διοίκηση του Μεγάλου Βεζίρη Κάρα Μουσταφά πλησίασε τη Βιέννη.
Στις 7 Ιουλίου η αυτοκρατορική αυλή εγκατέλειψε την πόλη και οργάνωσε τη διάσωση της Βιέννης από το Πασάου.
Η άμυνα της Βιέννης ήταν στα χέρια του Ernst Rüdiger κόμη Starhemberg, ο οποίος ενίσχυσε τις οχυρώσεις και έφερε τους κατοίκους και τις προμήθειες τους σε ασφαλείς θέσεις πίσω από τα τείχη της πόλης. Τον στήριξε ο δήμαρχος της Βιέννης, Γιόχαν Αντρέας φον Λίμπενμπεργκ, ο οποίος οργάνωσε ομάδα επαγρύπνησης.
Ο οθωμανικός στρατός που πλησίαζε κατέστρεψε πολλές πόλεις στο δρόμο του προς τη Βιέννη, όπως το Baden και το Mödling. Το αβαείο του Heilgenkreuz λεηλατήθηκε και πυρπολήθηκε.
Στις 14 Ιουλίου οι Τούρκοι έφτασαν στη Βιέννη και πολιόρκησαν την πόλη από τρεις πλευρές. Στις 15 Ιουλίου ο δούκας Κάρολος Ε’ της Λωρραίνης απέσυρε τα στρατεύματά του στην αριστερή όχθη του Δούναβη, οπότε η Βιέννη περικυκλώθηκε πλήρως από τους Τούρκους.
Περίπου 16.000 υπερασπιστές αντιμετώπισαν περίπου 120.000 Τούρκους επιτιθέμενους. Ενώ κατά τη διάρκεια του πολιορκητικού πολέμου, η πόλη βομβαρδίστηκε επανειλημμένα με πυροβολικό.
Στις 4 Σεπτεμβρίου, ο Πολωνός βασιλιάς Jan III. Sobieski και ο δούκας της Λωρραίνης ανέπτυξαν ένα πολεμικό σχέδιο. Δύο μέρες αργότερα το αυτοκρατορικό απόσπασμα ενώθηκε με τα στρατεύματα από τη Βαυαρία, τη Φραγκονία, τη Σουηβία και την Πολωνία. Έτσι ο στρατός που ήρθε για να βοηθήσει αυξήθηκε σε 67.400 άνδρες, με τους Πολωνούς που ιδιαίτερα λόγω των μεγαλύτερων ιππικών τους μονάδων ήταν πολύ σημαντικοί.
Αν και οι Τούρκοι ενημερώθηκαν για την προσέγγιση του βοηθητικού στρατού, δεν κατάφεραν να καταλάβουν και να οχυρώσουν το σημαντικό σημείο του Κάλενμπεργκ και συνέχισαν να επικεντρώνονται στην κατάληψη της Βιέννης.
Η 12η Σεπτεμβρίου ήταν η αποφασιστική ημέρα κατά την οποία οι Πολωνοί φτερωτοί ουσάροι διέρρηξαν τις τουρκικές γραμμές και οι Οθωμανοί άρχισαν να υποχωρούν. Η φρουρά της Βιέννης αντεπιτέθηκε και ο τουρκικός στρατός τράπηκε σε φυγή μανιωδώς.
Μετά τη δεύτερη ήττα προ της Βιέννης, σταμάτησε η επέκταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ευρώπη και άρχισε η υποχώρηση. Ο Κάρα Μουσταφά, υπεύθυνος για την ήττα εκτελέστηκε στο Βελιγράδι τον Δεκέμβριο του 1683.
Μια μικρή αναμνηστική πλάκα για τον Πολωνό βασιλιά Sobieski είναι προσαρτημένη στην εκκλησία Kahlenberg. Η μνήμη του βασιλιά Sobieski εξακολουθεί να είναι πολύ σημαντική για την Πολωνία σήμερα.
Η νικηφόρα υπεράσπιση της Βιέννης κατά την δεύτερη τουρκική πολιορκία σηματοδότησε μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία και έσωσε την Ευρώπη από ένα αβέβαιο μέλλον.
