“Ποιός Ανακάλυψε την Αμερική” για τρεις ακόμα παραστάσεις στο Golden Goose Theatre
Tο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη “Ποιός ανακάλυψε την Αμερική” παίζεται για τρεις ακόμα ημέρες 23, 24 και 25 Μαρτίου στις 7¨30μμ στο Golden Goose Theatre 146 Camberwell New Rd, London SE5 0RR.
Λίγα λόγια για το έργο:
Η Καίτη και η Λίζα είναι ξαδέρφες και μεγαλώνουν μαζί. Από την πρώτη σκηνή, στα 8 τους χρόνια, έως και την τελευταία σκηνή στα 88 τους χρόνια, παρακολουθούμε την ανθρώπινη πορεία τους από την παιδική ηλικία, στην ενηλικίωση και την ωρίμανσή, μέσα από κωμικές και δραματικές καταστάσεις της καθημερινότητά τους, την επιρροή που έχει η μία πάνω στην άλλη, τις αλληλεπιδράσεις τους με τους γύρω τους, τα όνειρά τους, τις διεκδικήσεις τους, αλλά και τις ματαιώσεις τους. Δύο τόσο διαφορετικές μα και τόσο ίδιες γυναίκες, αναζητούν, κυνηγούν και διεκδικούν το δικαίωμα και την θέση που τους αξίζει στην κοινωνία μέσα στον αέναο κύκλο της ζωής.
Πρόκειται για μια γρήγορη γλυκό-πικρή κωμωδία 27 εναλλασσόμενων σκηνών, που έχουν την δυναμική κινηματογραφικών σεκάνς. Σκηνές γυναικείες, ανάλαφρες ή συγκινησιακές, τρυφερές, δύσκολες, πάντοτε όμως αληθινές και πάνω απ’ όλα ανθρώπινες.
Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση του στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει παρουσιαστεί σε άλλες χώρες του εξωτερικού (Η.Π.Α, Κροατία κ.ά).
Το «Ποιός ανακάλυψε την Αμερική», της Χρ. Σπηλιώτη, αποτυπώνει ουσιαστικά το ψυχογράφημα των δύο αυτών ανθρώπων στη συνεχή τους προσπάθεια για ανακάλυψη, αποδοχή και συμφιλίωση με τον εαυτό τους.
Σημείωμα σκηνοθέτη
Το έργο της Χρύσας Σπηλιώτη ‘Ποιός Ανακάλυψε την Αμερική;’ παίζει το χρόνο στα δάχτυλα σα να είναι ένα μικρό παιδί που του βγάζει τη γλώσσα! Εναλλάσσει γρήγορα και με μαεστρία τις στιγμιαίες καταστάσεις που αφήνουν τα αποτυπώματά τους τόσο στο χρόνο όσο και στις ψυχές. Περνά από την κωμωδία στο δράμα και αντίστροφα με μια υπέροχη άνεση και σε παρασύρει στις συναισθηματικές διακυμάνσεις. Αν και το έργο διαποτίζεται από μια γυναικεία φροντίδα, τρυφερότητα και ζεστασιά ωστόσο το ταξίδι προς την ανακάλυψη του τόσο μακρινού τόπου αλλά και ταυτόχρονα απόλυτα κοντινού, του ίδιου μας του εαυτού, είναι πανανθρώπινο και άφυλο. Αυτή ήταν και η σκηνοθετική μου προσέγγιση, το πνευματικό και σαρκικό ταξίδι της ψυχής μέσα από το χιούμορ και τη θλίψη της ζωής που συνήθως πάνε χέρι χέρι.
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ
