Βασίλης Α. Πουλαρίκας*

Η Αναστασία Ρεκτσίνη είναι μια εννιάχρονη Αιγυπτιώτισσα μαθήτρια της τετάρτης δημοτικού στην Αχιλλοπούλειο Σχολή του Καΐρου και  αθλήτρια της ρυθμικής γυμναστικής η οποία έχει κατακτήσει τέσσερα χρυσά μετάλλια, στις τρεις μεγάλες παναιγυπτιακές αθλητικές διοργανώσεις στην κατηγορία «κάτω των δέκα ετών» στις οποίες έχει συμμετάσχει.

Μέσα σε αυτές τις λίγες γραμμές θα μπορούσαμε να πούμε ότι η είδησης δόθηκε επαρκώς όπως και όλες οι πληροφορίες για τις επιδόσεις, αλλά και για το ταλέντο της νεαρής αυτής πρωταθλήτριας.

Είναι όμως έτσι; Μπορούμε να γνωρίσουμε και να χαρακτηρίσουμε  έναν άνθρωπο μόνο από το τελικό αποτέλεσμα της εκάστοτε προσπάθειάς  ή επιλογής του; Από τις χρυσές του στιγμές που τα φώτα και τα μπράβο τον αγαλλιάζουν ασφυκτικά  ή από τις σκοτεινές και μοναχικές ώρες της αποτυχίας του.

Κάποιοι θα πουν ότι σημασία έχει μόνο το αποτέλεσμα. Και ότι στον άκρως ανταγωνιστικό κόσμο που ζούμε κρινόμαστε μόνο από αυτό. Από την επιβράβευση και την νίκη ή από την αποτυχία και τις συνέπειές της.

Η αφορμή για αυτό το αφιέρωμα της Αναστασίας Ρεκτσίνη στο ΝΕΟ ΦΩΣ και την ekkairo.org δόθηκε από την τελευταία μεγάλη επιτυχία της  και την κατάκτηση δύο χρυσών μεταλλίων για τρίτη χρονιά.

 

 

 

Θελήσαμε να γνωρίσουμε  πιο βαθιά αυτό το αδιαμφισβήτητα  ταλαντούχο παιδί, που καταφέρνει να ισορροπεί την ψυχική ένταση και την σωματική πίεση του πρωταθλητισμού με την χαλαρή και παιδιάστικη καθημερινότητα ενός εννιάχρονου κοριτσιού της τετάρτης Δημοτικού.

Σημαντικός σταθμός αυτής της γνωριμίας μας με την Αναστασία πέραν από την δική της «φωνή»  είναι αναντίρρητα και το περιβάλλον της που με την καθοριστική συμβολή του επηρέασε και επηρεάζει αποφασιστικά  την πορεία της.  Μιλήσαμε  με τους γονείς της τον κ. Τάκη Ρεκτσίνη και την κα. Μάι Χούρη, την προπονήτριά της κα. Φαρίντα Γουέλ, αλλά και την δασκάλα της στο δημοτικό την κα. Λεμονιά Μπουλά οι οποίοι μας έδωσαν, ο καθένας από την μεριά του, την δική τους οπτική ενώνοντας τα κομμάτια  της γνωριμίας μας με το χαρισματικό αυτό νεαρό κορίτσι.

Συναντηθήκαμε ένα μεσημέρι του Μαρτίου στον Ελληνικό Ναυτικό Όμιλο του Καΐρου, το ιστορικό αυτό αθλητικό  σωματείο της Ελληνικής Κοινότητας με θέα τον υπέροχο Νείλο. Η Αναστασία ήρθε συνοδευόμενη από την οικογένειά της. Τον πατέρα της, την μητέρα της και τον μικρό αδελφό της τον Αλέξανδρο.

 

 

Στην παιδική χαρά, στον κήπο του Ομίλου υπήρχαν αρκετά παιδάκια που μόλις τα είδε η Αναστασία και ο Αλέξανδρος τρέξανε να παίξουνε μαζί τους και σε μια στιγμή  ενώθηκαν όλα σαν μια χαρούμενη παρέα.

Έτσι όπως την έβλεπα  να παίζει ξέγνοιαστα με τους φίλους της κατάλαβα ότι  ότι η κουβέντα μας θα ξεκινήσει πρώτα από τους γονείς της, απευθύνοντας την πρώτη ερώτηση στη μητέρα της.

Τι είναι αυτό που σε παρακινεί να κάνεις αυτό που κάνεις με την Αναστασία . Τι βλέπεις σε αυτήν;

Βλέπω ένα πολύ δυνατό κορίτσι με ισχυρή προσωπικότητα που πιστεύω ακράδαντα ότι θα εξελιχθεί σε μια γυναίκα που θα παλέψει και θα κατακτήσει την ζωή πραγματώνοντας τα όνειρά της.

Ασχολείται με κάτι που την διδάσκει πάνω από όλα την μεγάλη αξία της πειθαρχίας που στην ζωή είναι απαραίτητη για να τα καταφέρει στο μέλλον σε οποιοδήποτε τομέα. Και επειδή με ρώτησες τι με παρακινεί να σου απαντήσω  ότι μου δίνει μεγάλη  χαρά και ολοκλήρωση ως μητέρα αλλά και ως άνθρωπο να μεγαλώνω  ένα κορίτσι που έχει μια τόσο ισχυρή θέληση και αγάπη  για αυτό που κάνει.

Όταν έρθουν στο μυαλό σου οι στιγμές της κούρασης από το δύσκολο αυτό πρόγραμμα τι σκέφτεσαι;

Σκέφτομαι ότι κάνω το σωστό. Σκέφτομαι ότι  αναθρέφω ένα παιδί με ισχυρό κορμί και δυνατό  πνεύμα που αύριο θα είναι χρήσιμο στην κοινωνία με ότι και αν ασχοληθεί . Και αυτό με κάνει περήφανη και διώχνει κάθε ικμάδα κούρασης από το μυαλό και από το σώμα μου.

Πως την φαντάζεσαι την Αναστασία μετά από κάποια χρόνια. Ποιος πιστεύεις ότι θα είναι ο δρόμος της;

Πιστεύω ακράδαντα ότι στην ζωή της θα κάνει κάτι καλό. Όταν έχεις εμφυσήσει σε ένα παιδί από την αρχή της πορείας του ηθικές αρχές και αξίες ζωής, και του έχεις δείξει τον  τρόπο για να πραγματώσει τα όνειρά του τότε μόνο θετικά αποτελέσματα μπορείς να περιμένεις παρόλες τις όποιες  δυσκολίες της ζωής.

Τα υπόλοιπα παιδιά της παρέας είχαν φύγει, και στον κήπο του Ομίλου ήταν μόνο η Αναστασία με τον Αλέξανδρο. Κατέβηκα και εγώ μαζί τους και αφού παίξαμε λίγο μπάλα πρότεινα στην Αναστασία να ξεκινήσουμε. Είμαι έτοιμη για τις ερωτήσεις σας μου είπε με χαρά.

 

 

 

Ωραία λοιπόν. Θα ήθελα να κλείσουμε τα μάτια μας να μπούμε μαζί στην μηχανή του χρόνου που έχω φέρει μαζί μου και να με πας στο σημείο, λίγο πριν ακούσεις το όνομά σου για να παρουσιάσεις το πρόγραμμά σου στους αγώνες

Όχού δύσκολο αυτό (γουρλώνει τα μάτια της και γελάει) . Το πιο δύσκολο σημείο.

Πρώτα ακούω το Ανάσταρ.  Τι είναι αυτό της λέω, και γελώντας μου απαντάει ότι δεν λένε όλο το όνομα. Ακούω το όνομά μου και φοβάμαι πολύ. Μετά παίρνω μια βαθιά ανάσα, διώχνω τον φόβο και μετά είμαι καλά. Και μπαίνω μέσα.

Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι όλα θα πάνε καλά

Ότι το ξέρω μέσα στην καρδιά μου ότι όλα θα πάνε καλά. Όπως ήξερα ότι θα μου πέσει η μπάλα στους αγώνες. Και μου έπεσε τελικά.

Θέλω να μου πεις ποια ήταν η πρώτη σου σκέψη όταν ένιωσες τα χρυσά μετάλλια να ακουμπάνε το στήθος σου.

Σκέφτηκα την Προπονήτριά μου την κυρία Φαρίντα πόσο χαρούμενη και περήφανη θα είναι για εμένα. Και μετά με αγκάλιασε και με φίλησε. Ήταν η ωραιότερη στιγμή της ζωής μου. Η καρδιά μου χαμογελούσε.

Για να  μπούμε πάλι σε αυτήν την μηχανή του χρόνου και να προσγειωθούμε στην τάξη του σχολείου σου.  

Μου αρέσει πολύ να πηγαίνω στο σχολείο . Και αυτό που μου αρέσει παραπάνω είναι η κυρία μου. Την αγαπώ πολύ. Είναι πάρα πολύ καλή.

Λίγο πριν την προετοιμασία των αγώνων τι γίνεται στην τάξη. Τι σου έρχεται στο μυαλό;

Την κυρία μου να μου λέει  ότι είσαι εσύ κυρία τώρα και κάνεις ότι θέλεις. Και την φίλη μου την Κατερίνα που πάντα με υποστηρίζει και μου λέει ότι θα τα καταφέρω

Αποφάσισα να σε ακολουθήσω από το πρωί που ξυπνάς. Πάρε με μαζί σου μια ολόκληρη μέρα;

Γελάει και μου λέει με νόημα «Θα κουραστείτε» …

Ξυπνάω το πρωί στις 6 πλένω τα δόντια μου τρώω και ντύνομαι. Επειδή νυστάζω κοιμάμαι πολλές φορές στο λεωφορείο. Φτάνω στο σχολείο και μπαίνω στην τάξη μου. Στην ώρα της ζωγραφικής που δεν μου αρέσει να ζωγραφίζω κάνω τα μαθήματα και μετά πάω προπόνηση. Τέσσερις ώρες είμαι στην προπόνηση και μετά γυρνάω σπίτι γύρω  στις  12 και κοιμάμαι.

Πραγματικά πολύ κουραστικό πρόγραμμα σου. Με ξεθέωσες.  Σου αρέσει αυτή η ζωή που κάνεις ;

Είναι δύσκολη και κουραστική αλλά μ αρέσει πολύ.

Θα την συνεχίσεις;

Ναι φυσικά.

Πως φαντάζεσαι την Αναστασία μετά από μερικά χρόνια; Έχεις κάποιο όνειρο για το μέλλον σου;

Δεν σκέφτομαι το μέλλον. Όχι δεν έχω κάποιο όνειρο. Απλά θέλω να  συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω και θα το κάνω όσο καλύτερα μπορώ.

Για πες μου για την μαμά. Η μαμά ασχολείται πάρα πολύ μαζί σου;

Είναι η καλύτερη μαμά του κόσμου. Την τελευταία μέρα πριν τους αγώνες αφού έκανα την γυμναστική μου με βοηθούσε να κάνω τον χορό μου και με διόρθωνε στα λάθη μου. Την αγαπώ πολύ. Πάρα πολύ. Με βοηθάει πολύ στον χορό μου και στα μαθήματά μου και σε όλα. Με βοηθάει σε όλα …σε όλα. Είναι πάντα κοντά μου.

 

 

Για πες μου λίγο και για τον μπαμπά

Ο μπαμπάς ταξίδευε πάρα πολύ. Και όταν γεννήθηκα ταξίδευε πολύ. Τώρα δεν ταξιδεύει πάρα πολύ και  κάθεται μαζί μου. Με αγαπάει πάρα πολύ. Μόλις τελειώνω την γυμναστική καθόμαστε μαζί. Γελάμε και παίζουμε. Με αγκαλιάζει και με φιλάει συνέχεια. Την ημέρα μου δίνει 1000 φιλιά. Είναι ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου.

Ποια είναι η δύναμή σου;

Ότι πιστεύω στον εαυτό μου και ότι η καρδιά μου μου λέει ότι θα τα καταφέρω

 

 

 

Την κουβέντα μας μας διέκοψε ένα δυνατό φιλί και μια σφιχτή αγκαλιά από τον μπαμπά της Αναστασίας που ήρθε και κάθισε κοντά μας.

Μίλησέ μου για την πορεία της Αναστασίας από την αρχή της ζωής της μέσα από την δική σου ματιά

Όλα ξεκίνησαν όταν η Αναστασία ήταν δύο ετών. Δούλευα στην Χουργκάδα εκείνη την περίοδο και με την γυναίκα μου είχαμε βρει Ρωσίδα προπονήτρια με την οποία η Αναστασία ξεκίνησε τις προπονήσεις. Όταν όμως έβλεπα το δύσκολο και επιβαρυμένο της πρόγραμμα με προπονήσεις δύο και τρείς φορές την εβδομάδα άρχισα να δυσανασχετώ και να αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο αυτή η ταλαιπωρία για το παιδί και προβληματιζόμουνα για το τι τελικά θα αποκομίσει από αυτήν την δραστηριότητα. «Τι θα κάνει αυτό το κορίτσι σε τέτοια ηλικία» σκεφτόμουν.  Ήταν η γυναίκα μου η Μάι που άμβλυνε τις αντιστάσεις μου με την επιμονή της γιατί έβλεπε, όπως αποδείχτηκε και στην συνέχεια κάτι παραπάνω από αυτό που εγώ αντιλαμβανόμουνα εκείνη την περίοδο.                                      Μόλις μετά από ένα χρόνο έληξε το συμβόλαιο μου στην Χουργκάδα, γυρίσαμε στο Κάιρο  και ψάξαμε για το που μπορεί να συνεχίσει την προπόνησή της η Αναστασία. Και αφού πέρασε από την ενόργανη γυμναστική για ένα μικρό διάστημα κατέληξε στην ρυθμική γυμναστική που ακολουθεί μέχρι και σήμερα αδιάλειπτα.

Πως είναι η σχέση μπαμπά και κόρης μέσα στο πολύωρο καθημερινό της πρόγραμμα.

Γελάμε, αγκαλιαζόμαστε και παίζουμε πολύ μαζί. Με κάθε ευκαιρία προσπαθώ να την χαλαρώνω από την πίεση της ημέρας. Την αφήνω να μου μιλάει για όλα όσα την αγχώνουν ή την δυσκολεύουν κατά την διάρκεια της κουραστικής προπόνησης και με τον τρόπο μου της δίνω κουράγιο και δύναμη για να συνεχίσει αυτό που την ευχαριστεί να κάνει.

Τι πιστεύεις ότι μπορεί να καταφέρει η Αναστασία;

Πιστεύω ότι μπορεί να καταφέρει μεγάλα πράγματα. Η σκληρή δουλειά, της δίνει πλέον χαρά και επιβράβευση στην ζωή της  Και αυτό της αρέσει. Θα ήθελα να πω όμως κάτι τελευταίο που πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικό για την ίδια. Η Αναστασία δεν είναι η αθλήτρια που το μόνο που έχει στο μυαλό της είναι τα μετάλλια και οι διακρίσεις. Προσπαθεί να δίνει κάθε φορά, σε κάθε προπόνηση τον καλύτερο της εαυτό. Ο τρόπος ζωής που έχει επιλέξει να ακολουθήσει την ευχαριστεί και την γεμίζει, παρόλες τις δυσκολίες. Και αυτό είναι κάτι που μας κάνει  περήφανους και εμάς ως γονείς.

Και αφού είχαμε τελειώσει και την κουβέντα μας με τον μπαμπά της Αναστασίας την βλέπω να αγκαλιάζει με χαρά και έκπληξη της δασκάλα της από το δημοτικό, την κα. Λεμονιά Μπουλά, η οποία έμπαινε στον Ναυτικό  Όμιλο με την παρέα της. Τι καταπληκτική σύμπτωση σκέφτηκα. Αφού τις έβγαλα κάποιες φωτογραφίες μαζί την ρώτησα για την Αναστασία και το πρόσωπό της φωτίστηκε από χαρά.

Η Αναστασία είναι μια άριστη μαθήτρια, πάρα πολύ επιμελής που δεν καταλαβαίνεις ότι κάνει πρωταθλητισμό. Είναι πολύ τυπική στις υποχρεώσεις του σχολείου και πάνω από όλα θέλει να είναι τυπική και νομίζω ότι σε αυτό βοηθάει και ο πρωταθλητισμός. Είναι πολύ δημοφιλής, πολύ κοινωνική με όλα τα παιδιά και είναι ένας πάρα πολύ δοτικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε αν της πω να πάει να βοηθήσει, κάποια παιδιά στα μαθήματά τους θα το κάνει με μεγάλη χαρά χωρίς δεύτερη κουβέντα. Θα μοιραστεί επίσης τους μαρκαδόρους της με τα άλλα παιδιά, που όσο και αν φαίνεται μικρό πράγμα(γέλια), για τα παιδιά είναι πολύ σημαντικό. Είναι ένα παιδί που δεν είναι επηρμένο από την επιτυχία, πατάει στα πόδια του γερά και είναι χαρούμενο και ισορροπημένο.

Η συνάντησή μας στον Ναυτικό Όμιλο έφτασε στο τέλος της και αφού αποχαιρετιστήκαμε σκεφτόμουν ότι η τελευταία ψηφίδα αυτού του αφιερώματος ήταν η κα Φαρίντα Γουέλ δασκάλα της Αναστασίας στην ρυθμική γυμναστική.

Της τηλεφώνησα και αφού της είπα τι ετοιμάζουμε μου μίλησε γεμάτη χαρά και αγάπη για την Αναστασία, λέγοντας μου ότι είναι ένα χαρισματικό παιδί που ενώ είναι πολύ κοινωνική με τα άλλα παιδιά, αυθόρμητη και χαρούμενη, όταν μπαίνει στην προπόνησή της, μεταμορφώνεται. Σοβαρεύει και συγκεντρώνεται σε αυτό που κάνει απόλυτα. Τίποτα δεν της αποσπά την προσοχή. Και αυτό είναι πολύ σπάνιο και δύσκολο για ένα παιδί της ηλικίας της. Θέλει κάθε φορά να δίνει τον καλύτερό της εαυτό. Είμαι πολύ χαρούμενη και περήφανη για αυτήν και πιστεύω ότι θα έχει μια μεγάλη εξέλιξη στον αθλητισμό.

Την ευχαρίστησα για την σύντομή κουβέντα μας κλείσαμε το τηλέφωνο με ένα χαμόγελο και μια ευχή για την Αναστασία.

 

 

Το λίγο που γνώρισα την Αναστασία Ρεκτσίνη και το περιβάλλον της κατάλαβα ότι είναι ένα παιδί που θα χαρεί με τις επιτυχίες της, θα χοροπηδήσει για τις νίκες της και θα καμαρώσει  για τα μετάλλιά της, αλλά δεν θα τα φορέσει και δεν θα τα επιδείξει ποτέ ως κάτι που την διαχωρίζει από τους άλλους. Η Αναστασία έχει μια εσωτερική σοφία και μια ωριμότητα σκέψης που υπερβαίνει κατά πολύ τα λίγα χρόνια της ζωής της. Και αυτό που την κάνει ακαταμάχητα γοητευτική είναι ότι δεν το καταλαβαίνει και φέρετε σαν ένα οποιοδήποτε παιδί της ηλικία της.

 

Πηγή: https://ekkairo.org

 

* Αρχισυντάκτης της εφημερίδας ΝΕΟ ΦΩΣ

και ekkairo.org