7 Οκτωβρίου 2023 – 7 Οκτωβρίου 2024
«…Όπως έγραψε στο πρόσφατο βιβλίο του ο Γάλλος φιλόσοφος Πιέρ Αντρέ Ταγκίεφ με τίτλο «Το νέο όπιο των προοδευτικών διανοουμένων. Ριζοσπαστικός αντισιωνισμός και ισλαμο-παλαιστινισμός», σε μετάφραση του Ανδρέα Πανταζόπουλου, «Κάθε φορά που το κράτος του Ισραήλ τολμά να υπερασπίζει τον εαυτό του έναντι των εχθρών του των οποίων ο κοινός στόχος είναι να το καταστρέψουν, οι καλόψυχοι που μετά δυσκολίας κρύβουν την υποκρισία τους, εκφράζουν την λύπη τους για τις ‘δυσανάλογες’ αντιδράσεις του. Μπροστά σε αυτά τα κύματα αγανάκτησης που πρέπει να τα ονομάσουμε ‘απολιτικά’, μπαίνω στον πειρασμό να θυμίσω μία διεισδυτική διατύπωση που μας επαναφέρει στο αυστηρό έδαφος της πολιτικής: ‘Αν οι παλαιστίνιοι Άραβες κατέθεταν τα όπλα, δεν θα υπήρχε πλέον σύγκρουση. Αν οι Ισραηλινοί κατέθεταν τα όπλα, δεν θα υπήρχε πλέον Ισραήλ.’ Το ισραηλινό έθνος όμως έχει πολλούς εχθρούς, κοντινούς και μακρινούς,, οι οποίοι ονειρεύονται να το αφανίσουν από τον χάρτη. (…)»
Από το άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στο liberal.gr 7.10.2024
7 Οκτωβρίου 2023 – 7 Οκτωβρίου 2024
Το Ισραήλ στο στόχαστρο του τρόμου και της βαρβαρότητας. Σκηνές φρίκης εξελίσσονται σε πόλεις και χωριά του Νοτίου Ισραήλ, εκεί όπου επέδραμαν χιλιάδες τρομοκράτες της Χαμάς, τα ξημερώματα εκείνου του Μαύρου Σαββάτου της 7ης Οκτωβρίου 2023. Γονείς και παιδιά σφαγιάστηκαν, νέοι και νέες βιάστηκαν, άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί! Με την επώδυνη διαδικασία της ταυτοποίησης των πτωμάτων διαπιστώνεται ότι 1200 άνθρωποι άγρια δολοφονήθηκαν, 250 άνδρες, γυναίκες και παιδιά αρπάχτηκαν ως όμηροι και μεταφέρθηκαν στη Λωρίδα της Γάζας, χιλιάδες οι τραυματίες.
Ένα χρόνο μετά, ο πόνος και η θλίψη είναι αποτυπωμένα αισθήματα στη ψυχή των Ισραηλινών και των Εβραίων όλου του κόσμου. Το Ισραήλ διεξάγει έναν πολυμέτωπο αγώνα για την επιβίωση του. Εναντίον της Χαμάς για να μην επαναληφθεί η σφαγή της 7ης Οκτωβρίου. Εναντίον της Χεσμπολά για να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί στις πόλεις και στα χωριά του Βορείου Ισραήλ που έχουν αναγκάσει σχεδόν 80.000 Ισραηλινούς να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταστούν πρόσφυγες στην ίδια τους τη χώρα. Εναντίον των Χούθι στην Υεμένη που εκτοξεύουν πυραύλους για να πλήξουν τη καρδιά του Εβραϊκού κράτους. Εναντίον των Αγιατολάδων του Ιράν που επιχειρούν να κάνουν πράξη τις απειλές τους για την εξαφάνιση του «σιωνιστικού καρκινώματος» από το χάρτη της Μέσης Ανατολής. Το Ισραήλ δεν διεκδικεί σπιθαμή εδάφους από κανέναν. Διεκδικεί και αγωνίζεται για την ασφάλεια και την ευημερία των πολιτών του, ακριβώς όπως θα ενεργούσε κάθε ευνομούμενο κράτος που θα δεχόταν μια τέτοια συντονισμένη και πολυμέτωπη επίθεση.
Ένας πόλεμος που έχει κοστίσει και τη ζωή χιλιάδων αμάχων Παλαιστινίων που χρησιμοποιήθηκαν ως ανθρώπινες ασπίδες από τους τυράννους της Χαμάς που διοικούσαν την Λωρίδα της Γάζας από το 2005. Αυτοί οι στυγνοί φανατικοί Ισλαμιστές που αντί να επενδύσουν στην ευημερία των κατοίκων της Γάζας, έσκαβαν τον τάφο τους στις υπόγειες σήραγγες και έστηναν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στα σπίτια τους, στα σχολεία και στα νοσοκομεία, για να πλήττουν τον άμαχο πληθυσμό στο Ισραήλ.
Εδώ και ένα χρόνο, είναι εντυπωσιακή η ευκολία που διεθνείς οργανισμοί, εντεταλμένοι για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σπεύδουν με περισσή ευκολία να καταδικάσουν το Ισραήλ για τις επιθέσεις στη Γάζα, αλλά αδιαφορούν επιδεικτικά και προκλητικά, επί 365 ημέρες, για τις συνθήκες κράτησης 101 Ισραηλινών ομήρων τους οποίους η Χαμάς χρησιμοποιεί ως λάφυρα πολέμου. Αδιαφορούν επιδεικτικά για τη σφαγή, για τους βιασμούς και τη στυγνή δολοφονία 1200 Ισραηλινών την 7η Οκτωβρίου 2023.
Όπως έγραψε στο πρόσφατο βιβλίο του ο Γάλλος φιλόσοφος Πιέρ Αντρέ Ταγκίεφ με τίτλο «Το νέο όπιο των προοδευτικών διανοουμένων. Ριζοσπαστικός αντισιωνισμός και ισλαμο-παλαιστινισμός» σε μετάφραση του Ανδρέα Πανταζόπουλου, «Κάθε φορά που το κράτος του Ισραήλ τολμά να υπερασπίζει τον εαυτό του έναντι των εχθρών του των οποίων ο κοινός στόχος είναι να το καταστρέψουν, οι καλόψυχοι που μετά δυσκολίας κρύβουν την υποκρισία τους, εκφράζουν την λύπη τους για τις ‘δυσανάλογες’ αντιδράσεις του. Μπροστά σε αυτά τα κύματα αγανάκτησης που πρέπει να τα ονομάσουμε ‘απολιτικά’, μπαίνω στον πειρασμό να θυμίσω μία διεισδυτική διατύπωση που μας επαναφέρει στο αυστηρό έδαφος της πολιτικής: ‘Αν οι παλαιστίνιοι Άραβες κατέθεταν τα όπλα, δεν θα υπήρχε πλέον σύγκρουση. Αν οι Ισραηλινοί κατέθεταν τα όπλα, δεν θα υπήρχε πλέον Ισραήλ.’ Το ισραηλινό έθνος όμως έχει πολλούς εχθρούς, κοντινούς και μακρινούς,, οι οποίοι ονειρεύονται να το αφανίσουν από τον χάρτη. (…)»
Η ιστορία διδάσκει ότι ο Εβραϊκός λαός, μετά από κάθε δυσκολία που αντιμετώπισε στο διάβα των αιώνων – από τους διωγμούς των Ρωμαίων μέχρι τα πογκρόμ της Ισπανίας και της Ρωσίας , ακόμη και μετά το Ολοκαύτωμα των 6.000.000 Εβραίων – γνώριζε τον τρόπο για να «σηκωθεί», να χαράσσει τον επώδυνο και δύσκολο δρόμο της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης και της προόδου. Οι Ισραηλινοί πολίτες, ακόμη και μετά το τραύμα της 7ης Οκτωβρίου, αποκρούουν με αποφασιστικότητα την επιθετικότητα του τρόμου που διαχέεται από το Ιράν και τους δορυφόρους του, τη Χεσμπολά, τους Χούθι και τη Χαμάς, για να διασφαλίσουν το μέλλον του Εβραϊκού κράτους, το θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο των Εβραίων όλου του κόσμου, το προπύργιο της Δημοκρατίας στην Μέση Ανατολή.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε ότι σύντομα οι 101 Ισραηλινοί όμηροι που κρατούνται ακόμα στα έγκατα της Γάζας θα απελευθερωθούν και θα επιστρέψουν στα σπίτια τους και τελικά θα ηττηθούν η υστερία και ο φανατισμός εναντίον του κράτους του Ισραήλ, ώστε Ισραηλινοί και Άραβες να πάψουν να θρηνούν τα παιδιά τους.
Πηγή: https://www.liberal.gr/diethni-themata/7-oktobrioy-2023-7-oktobrioy-2024
